تسبیح مقرّبون و تأثیر آن در صیرورت اصحاب یمین با رویکرد تأویلی عرفانی بر ساختار سوره انسان
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
محمدرضا آرام
1
(دانشیار گروه علوم قرآن وحدیث، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. moh.aram@iauctb.ac.ir)
کلید واژه: تسبیح, اصحاب یمین, مقرّبون, ساختار تاویلی- عرفانی, سوره انسان, Tasbīḥ, Muqarrabūn, Ashab Al- Yamin, "Esoteric-Mystical Structure, Surah Insān,
چکیده مقاله :
تسبیح در هستی، در حقیقت بیانگر امر تجلی و حیات است؛ آنگاه که اراده الله بر خلقت تعلق می گیرد، سنت الهی بر آن استوار است که هستی هر شیء منوط به امر تسبیح آن باشد. در این راستا، تسبیح انسان، آنگاه که در مسیر حبّ به مقرّبون قرارگیرد به شکل تحمید آشکارمی شود که تسبیحی است خاصِ کسانی که در مسیر صراط مستقیم قراردارند. در ساختار سوره انسان چگونگی این تسبیح به تصویر کشیده شده است؛ در این سوره، معصومین (علیهم السلام) به عنوان مصداق مقرّبون ذاتی معرّفى شده اند. این سوره مشتمل بر 31 آیه است که آیات 5 تا 15آن اوصافی از مقرّبون را تشریح نموده، درآیات 16 تا 23 به ویژگی های محبین آنان و چگونگی ارتباطشان با مقرّبون اشاره شده و در7 آیه آخر نیز راهکارهای نیل به مقام مقرّبون ارائه گردیده است. در این نوشتار به شیوه ساختار شناسی تأویلی سوره، این حقیقت عظیم به دست آمده که یکی از جنبه های تسبیح مقرّبون، در سوره دهر در بُعد وجه اللهی بودن آنان، خود را آشکار می سازد. درخصوص تسبیح محبّین نیز اینگونه نتیجه میشود که به واسطه مودّتی که با مقرّبون دارند، در چارچوب تسبیح صراط مستقیم قرارخواهندگرفت که سبب می شود به لطف الهی به درجه قرب اکتسابی نایل آیند که این همان تحمید اصحاب یمین است.
Tasbīḥ" in the world of creation represents the matter of manifestation and life. When Allah's will be given to creation, (this is important in the face of the manifestation of names) the divine tradition is based on the premise that the existence of any object depends on its glorification. In this regard, the glorification of man, when placed in the path of love for Muqarrabūn (those who are close to Allah), becomes apparent in the form of praise, which is a special glorification for those who are on the path of straight path. In Surah Al-Insan, the Infallible are introduced as an example of intrinsic Muqarrabūn. This surah consists of 31 verse, the verses 5 to 15 describe some of the close ones. Verses 16 to 23 refer to the characteristics of their loved ones and how they relate to their Muqarrabūn, and in the last 7 verses, solutions to the status of Muqarrabūn are presented. Using the method of interpretive structuralism of Surah, the great fact has been obtained that one of the aspects of the glorification of Muqarrabūn in Surah Al-Dahr in terms of their divine being, reveals itself. As for the tasbīḥ (glorification) of the lovers, it is concluded that due to their love with the Muqarrabūn, they will be placed in the context of the tasbīḥ of the straight path, which will bring them to the level of acquired nearness by the grace of Allah, which is the praise of Ashab Al- Yamin.
_||_