پیری و مریدی از نگاه عبدالواحد بلگرامی با تکیه به کتاب سبع سنابل
فاطمه عبدی
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
سهیلا موسوی سیرجانی
2
(دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب)
ماندانا منگلی
3
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: پیری و مریدی , عبدالواحد بلگرامی, «, سبع‌سنابل», , عرفان شبه قاره , چشتیه,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر تاملی درباره رابطه پیری و مریدی از نگاه سبع سنابل اثر ارزشمند عبدالواحد بلگرامی(م: 912ه.ق؟ یا 915ه.ق؟) است. سبع سنابل با موضوع عرفان، تصوف، شرح احوال صوفیان هندوستان، خصوصیات و سبک زندگی عرفای چشتیه در محدودة شبه قاره، در هفت سنبله تنظیم شده و عبدالواحد بلگرامی در سنبلة دوم به بیان پیری و مریدی و حقیقت ماهیت آن پرداخته است. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی در صدد است تا رابطة پیری و مریدی را از زبان عبدالواحد بلگرامی توضیح دهد. وی قبل از هر چیز ویژگی‌های پیر صادق و نحوة برگزیدن پیران را شرح داده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بلگرامی همچون دیگر بزرگان فرقه چشتیه آدابی را برای پیر و مرید قائل است. همچنین وی به تأسی از طریقه چشتیه و برخلاف دیگر طریقت‌های عارفانه برای زنان نیز در این طریقت جایی باز کرده و قائل به گرفتن بیعت از زنان است؛ همچنین داشتن شجره و کلاه را علامت پیران می‌داند. در ادامه وی معتقد است که مرید زمانی که قدم در راه سلوک می‌نهد باید ازهمه معاصی توبه کند، موی سر بتراشد و کلاه بر سر نهد. از نگاه بلگرامی مرید یا رسمی و ظاهری است و یا صادقانه دل در گروه طریقت دارد. از نگاه وی مرید حقیقی باید ابتدا در مکارم اخلاق بکوشد و در ادامه، مقامات راه سلوک را طی کند.
چکیده انگلیسی :
The present research is a reflection on the relationship between old age and a disciple from the perspective of"Seven Sanabels", a valuable work by Abdul Wahid Belgrami(d. 912 AH? or 915 AH?)."Seven Sanabal" with the subject of mysticism, Sufism, description of the condition of Indian Sufis, the characteristics and lifestyle of Chishtiyya mystics in the subcontinent, is arranged in seven spikes, and in the second spike, Abdulwahid Belgrami has discussed aging and discipleship and the truth of its nature.The present research aims to explain the relationship between old age and disciple in the language of Abdulvaheed Belgrami, using a descriptive-analytical method. First of all, he has described the characteristics of Pir Sadegh and how to choose Piran.The results of the research indicate that Belgrami, like other elders of the Cheshtiyya sect, considers etiquette for elders and disciples. Also, based on the Chishti method and unlike other mystical methods,he also opened a place for women in this method and believes in taking allegiance from women;He also considers having a family tree and a hat as a sign of old people. Further, he believes that the disciple should repent of all sins, shave his head and put a hat on his head when he steps on the path of Salukah.From Belgrami's point of view, the disciple is either formal and superficial, or his heart is sincerely in the group of tariqat. From his point of view, a true disciple should first try to be moral and follow the path of the authorities.