رابطه تشیع و تصوّف در آثار سید حیدر آملی(ره)
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
محمد مهدی باباپور
1
(عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران، استادیار دانشکده الهیات و ادیان)
کلید واژه: سیدحیدر آملی, تشیع, تصوف, عرفان,
چکیده مقاله :
این مقاله به چند موضوع اساسی در خصوص یکی از مهمترین ارکان اندیشه عرفانی سید حیدر آملی پرداخته است. ابتدا به طور مشروح به انگیزه طرح این موضوع از سوی سید حیدر اشاره شده و سپس به بیان چگونگی رابطه بین تشیع و تصوف پرداخته است و مهمترین دستاور این نوشتار این است که سید حیدر قائل به وحدت بین دو فرقه حقه تشیع و تصوف می‌باشد و این دو یک حقیقت واحد هستند، که انسان کامل باید به آن برسد.
This paper deals with some basic issues in terms of one of the most important pillars of Seyyed Heydar Amoli’s mystical mind. At first, the motivation of this issue is explained in details by Seyyed Heydar and then the relationship between Shi’ism and Sufism is raised. The most significant achievement in this writing is that Seyyed Heydar is prone to the unity between the two sects of Shi’ism and Sufism. They are in fact one single reality that the perfect man should achieve.