بررسی مبانی و سازو کارهای استعاره در متون عرفانی
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
سید حسن سید ترابی
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، رشت، ایران)
رقیه کمالی
2
(کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی ـ دبیر دبیرستان‌های رشت)
کلید واژه: زبان, تصوف, تجربه, استعاره, عرفان,
چکیده مقاله :
عرفان - شناخت خالق هستی- مناسبترین و کوتاه ترین راه ممکن برای وصول به حق است. پدیده ای نافذ، پرجذبه و مبهم که حالات ـ در واقع ـ تغیراتی را سبب می شود که از نگاه دیگران سؤال برانگیز است. این تحولات آنچنان موثر و مداوم است که زبان و کلام عارف نیز از آن تاثیر می پذیرد و در وجوه مختلف از زبان عمومی دور می شودو البته این بیگانگی لذت بخش را بیش از همه مدیون به کارگیری استعاره است. استعاره را می توان از مهم ترین عوامل ابهام سازی در متون عرفانی دانست؛ لفظی که در معنای اصلی خود به کار نرفته است و بالتبع می تواند برداشتهای چندگانه ای به ذهن پویای خواننده القا کند. اما براستی استعاره در متون عرفانی چه کارکردی دارد و عرفا چگونه از آن در کلام خود بهره گرفته اند؟ در مقاله حاضر نگارنده سعی دارد جایگاه این آرایه و شیوه به کارگیری آن را در زبان و متون عرفانی مورد بررسی و نقد قرار دهد و به نقش آن در این متون و اصول و کاربرد این شیوهی بیانی در این گونه آثار بپردازد
Gnosticism ـ knowledge of creator ـ is the most suitable and shortest possible way to access to Right. It is a pervasive, full of charisma and ambiguous phenomenon which in fact cause some states and changes that is questionable in others point of view. The transformation is so effective and consistent that influenced by the mystic language and words and in various aspects is far from public speaking. Of course, this pleasurable alienation, above all, thanks to the use of metaphor. Metaphor can be considered as the most important factors of making ambiguity in mystical texts. It is a term that is not used in its original meaning and naturally can induce multiple deductions into dynamic mind of the reader. But what really works is the metaphor in mystical texts and how the mystics have taken advantage of it in their own words? In this paper, the author tries to review the position this array and how to use it in mystical language and literature and deal with its role in the context of the principles and texts and the application of the rhetorical style in such works.