پیش بینی مسئولیت پذیری شخصی دانش آموزان بر اساس سبک های فرزندپروری ادراک شده و هوش معنوی

محورهای موضوعی : مدیریت آموزشی

سمانه دخانچی ¹ , هدا لاجوردی ²

1 - کارشناس ارشد رشته روانشناسی عمومی ، گروه روانشناسی، ،دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد قم، ایران
2 -

تاریخ دریافت : 1402/05/05 تاریخ پذیرش : 1402/05/05 تاریخ انتشار : 1402/05/01

کلید واژه: هوش معنوی, حمایت, سبک های فرزندپروری, مسئولیت پذیری, خود مختاری,

چکیده مقاله :

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی مسئولیت پذیری شخصی دانش آموزان بر اساس سبک های فرزندپروری ادراک شده و هوش معنوی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه 3 استان قم(9934) بود که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری شامل 372 نفر از اعضای جامعه آماری مذکور بود که جهت تعیین آن، از جدول کرجسی و مورگان بهره گرفته شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده شامل پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری شخصی برای نوجوانان مرگلر و شیلد (2016)، مقیاس فرزندپروری ادراک شده گرولینک و همکاران(1997) و پرسشنامه هوش معنوی کینگ(۲۰۰۸) بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 وآزمون رگرسیون چندگانه به روش همزمان و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتیجه حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که حدود 9/18 درصد واریانس مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان توسط سبک های فرزندپروری ادراک شده و زیرمقیاس‌های هوش معنوی پیش بینی می شود. همچنین نتایج نشان داد که درگیری مادر، حمایت از خودمختاری فرزند از جانب مادر، گرمی مادر، درگیری پدر، حمایت از خودمختاری فرزند از جانب پدر و گرمی پدر رابطه مثبت و معناداری با مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان دارند. تفکر وجودی انتقادی، تولید معنای شخصی و آگاهی متعالی رابطه مثبت و معناداری با مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان دارند. بسط حالت هوشیاری رابطه معناداری با مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان ندارد.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study was to predict adolescents' personal responsibility based on perceived parenting styles and spiritual intelligence.  The descriptive research method used was correlational design. The statistical population included all secondary school students of the third district of Qom province (9934) who were studying in the academic year 2019-2020. The statistical sample consisted of 372 members of the aforementioned statistical population, which were selected using an available sampling method, using Karjesi and Morgan's table to determine it. The tools used included the standard questionnaire of personal responsibility for teenagers Mergler and Shield (2016), the perceived parenting scale of Grolink et al. (1997) and the spiritual intelligence questionnaire of King (2008). SPSS version 20 statistical software and simultaneous multiple regression tests and Pearson correlation coefficients were used to analyze the data. The results of the multiple regression analysis showed that about 18.9% of the variance of teenagers' personal responsibility is predicted by perceived parenting styles and subscales of spiritual intelligence. Additionally, the results showed that mother and father involvement, support for autonomy, and warmth had a positive correlation with personal responsibility. Critical existential thinking, production of personal meaning, and transcendental consciousness were also positively correlated with personal responsibility, but expanded consciousness was not significantly related. Critical existential thinking, production of personal meaning, and transcendental consciousness were also positively correlated with personal responsibility, but expanded consciousness was not significantly related.