بررسی و تحلیل ارتباط‌های چهارگانه بشری در ترجمۀ رساله قشیریه (ارتباط انسان با خدا، خود، دیگران و طبیعت)
محورهای موضوعی : زبان و ادبیات فارسی
مصطفی گرجی
1
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام‌نور)
حسین یزدانی
2
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام‌نور)
فاطمه کوپا
3
(استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام‌نور)
مهدی محمدی
4
(دانشجوی دکتری و عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور)
کلید واژه: طبیعت, انسان, خدا, ارتباط‌های بشری, رساله قشیریه,
چکیده مقاله :
نوع ارتباط انسان با خدا بر کیفیت رابطه با خود، دیگران و طبیعت تأثیر مستقیم دارد. انسان در رابطه با خدا، تصورات متعددی دارد که دو تصور خدای متشخص و غیر متشخص از همه مهم‌تر است. قشیری از بزرگان مشایخ صوفیه است که با تأکید بر مقیّد بودن انسان به کسب معرفت خداوند و پیروی از شریعت پیامبر از سویی و شناخت جایگاه انسان در هستی از سوی دیگر بر روابط چهارگانه ارتباط انسان با خدا، خود، دیگر انسان‌‌ها و طبیعت تأکید فراوان دارد. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با واکاوی ترجمۀ رساله قشیریه، به بررسی ارتباط انسان با خدا، خود، دیگران و طبیعت از منظر قشیری می‌‌پردازد. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که وی با درک خاصی از تصور خدای متشخص(انسان وار)در نحوه ارتباط انسان با خود، دیگران و طبیعت، آموزه‌ها و اندیشه‌های والایی دارد که این مقاله به تحلیل و نقد هر کدام از این ارتباطات پرداخته است.