شخصیت نمادین امام حسین(ع) در شعر شریف رضى
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
صابره سیاوشى
1
(عضو هیأت علمى پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى)
گلفام واعظى
2
(دانش آموخته پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى.)
کلید واژه: رثاء, تشیع, مرثیه, امام حسین(ع), شریف رضى,
چکیده مقاله :
از مهم ترین شاعران شیعى که نسب او به اهل بیت بازمى گردد، شریف رضى است. وى داراى قصایدى مشهور و ارزنده در رثاى امام حسین(ع) است. اشعار وى خالى از تکلف و آکنده از عاطفه صادقانه و عشق ناب به امام(ع) و خاندان ایشان است. این قصاید عبارت است از: "الأمانى حسرة و عناء" و "کرب و بلا" و "والهفتاة لعصبة علویة" و "رب ساع لقاعد" و "یا یوم عاشوراء". سرآغاز سرایش مرثیه هاى عاشورایى شریف رضى، دهم محرم، سال روز شهادت حسین بن على(ع) است. وى در قالب این پنج قصیده که روى هم دویست وسى وشش بیت و در رثاى امام حسین(ع) است، به بیان صفات و ویژگى هاى فردى و اجتماعى امام(ع) پرداخته است. روش این نوشتار، توصیفى - تحلیلى و هدف آن تحلیل شخصیت نمادین امام حسین(ع) در شعر سید رضى به عنوان یکى از قله هاى بلند ادب در قرن چهارم هجرى است. نتایج حاصله با تکیه بر آمار توصیفى تحلیلى و با استفاده از نمودار دایره اى در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.