سبک منوچهرى
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
کلید واژه: تشبیه, قافیه, تکرار, مدح, قصیده,
چکیده مقاله :
منوچهرى دامغانى (432 - ؟ ه.ق) قصیده سراى مشهور قرن پنجم هجرى است. سبک شعرى او سبک معمول آن روزگار یعنى سبک خراسانى است، اما برخى ویژگى هاى خاص به زبان و سبک او نوعى تشخّص بخشیده که به خصوص در گزینش لغات و تعابیر و نیز نحو زبان و جنبه هاى بلاغى دیده مى شود. در شعر او، از بین صورت هاى خیالى، تشبیه بیش ترین بسامد را دارد. به شیوه هم عصرانش تشبیهات را در یک یا چند بیت مى گسترد؛ از این رو تزاحم صور خیال در شعرش بسیار کم یافت مى شود. تشبیهات مرکب حسى و تشبیهات دنباله دار از اختصاصات شعر اوست. موضوعات عمده شعرش، وصف و مدح و قالب هاى شعرى مورد توجه او قصیده و مسمط است. در انتخاب قافیه، به قوافى نادر و دشوار گرایش نشان داده تا تسلط و چیرگى خود را، در عین جوانى، به خواننده بنمایاند؛ هر چند شعرش به لحاظ فکرى، خام و نارس باقى مانده است.