تدوین چارچوب ارتقای بهره‌وری اماکن ورزشی در ادارات ورزش و جوانان استان فارس
محورهای موضوعی : سایر موضوعات مرتبط با مدیریت ورزشیحمیدرضا پدرام 1 , احمد ترکفر 2 * , سید محمدعلی میرحسینی 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
2 - استاد گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
3 - گروه مدیریت ورزشی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
کلید واژه: اماکن ورزشی, بهره‌وری, تاسیسات و تجهیزات ورزشی,
چکیده مقاله :
هدف این تحقیق، تدوین چارچوب ارتقای بهره‌وری اماکن ورزشی در ادارات ورزش و جوانان استان فارس با رویکرد ساختاری تفسیری بود. روش تحقیق، توصیفی-پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بود. داده‌های تحقیق به صورت میدانی و به شیوه آمیخته (کیفی و کمی) جمع‌آوری شد. نمونه آماری در بخش کیفی 16 نفر از خبرگان بودند که به‌صورت هدفمند و در نظر گرفتن معیارهای سطح تحصیلات، سابقه مدیریت اماکن ورزشی و تألیفات انتخاب شدند. جامعه آماری در بخش کمی، شامل مدیران و کارشناسان مرتبط با اماکن ورزشی اداره کل ورزش و جوانان استان فارس و شهرستان‌های تابعه، و ذینفعان بهره‌ور اماکن ورزشی بودند. به‌دلیل نامحدود بودن جامعه آماری، 384 نفر به‌عنوان نمونه، تعیین شد. ابتدا به‌صورت تصادفی طبقه‌ای و سپس به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته، شامل 46 شاخص بهره‌وری اماکن ورزشی و فرم خودتعاملی ساختاری بود. روایی پرسشنامه، توسط 8 نفر از اساتید مدیریت ورزشی و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ تایید شد (84/0=α). برای سطح‌بندی مؤلفه‌ها از تکنیک مدلسازی ساختاری تفسیری استفاده شد. براساس یافته 46 شاخص در قالب مؤلفه‌های کالبدی، عوامل انگیزشی و نگرشی، عوامل مالی، عوامل فرهنگی و اجتماعی، منابع انسانی، فرایندهای اجرایی در مدیریت‌ها، برنامه‌ریزی، مشتری مداری، عوامل محیطی و کنترل و نظارت بر بهره‌وری اماکن ورزشی استان فارس اثرگذار است. همچنین مؤلفه‌ها در پنج سطح ساختاردهی شدند. عوامل کالبدی، فرایندهای اجرایی در مدیریت‌ها و برنامه‌ریزی در سطح زیربنایی مدل قرار گرفتند. برخورداری از اماکن کافی، استاندارد و در دسترس به‌همراه برنامه‌ریزی سنجیده به ارتقاء بهره‌وری اماکن کمک خواهد کرد.
The purpose of this research was to develop a framework for improving the productivity of sports facilities in sports and youth departments of Fars province with an interpretative structural approach. The research method was descriptive-survey and practical in terms of purpose. The research data was collected in the field and in a mixed (qualitative and quantitative) way. The statistical sample in the qualitative section was 16 experts who were selected purposefully and considering the criteria of education level, experience in managing sports facilities and publications. The statistical population in the quantitative part included the managers and experts of Fars province sports venues and beneficiaries. Due to the unlimited statistical population, 384 people were selected as a sample. First, they were randomly selected by stratification and then by availability. The research tool was a researcher-made questionnaire and a structured self-interaction form. The validity of the questionnaire was confirmed by 8 sports management professors and its reliability was confirmed by Cronbach's alpha test (α=0.84). Interpretive structural modeling technique was used to level the components. Based on the findings, 46 indicators in the form of 10 components have an effect on the productivity of sports facilities in Fars province. Also, the components were structured in five levels. Physical factors, executive processes in management and planning were placed at the basic level of the model. Having sufficient, standard and available places along with thoughtful planning will help to improve the productivity of places.