اثر فعالیتهای ورزشی همگانی برنامه ریزی شده در سلامت عمومی با نقش میانجی شادی و نشاط
محورهای موضوعی : اوقات فراغت ورزشیالناز بهرامی 1 , رضا صابونچی 2 , غلامرضا خاکساری 3 , هما نادری فر 4
1 - گروه مدیریت ورزشی، واحد همدان،دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2 - دانشیار، گروه مدیریت ورزش، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
3 - استادیار، گروه مدیریت ورزشی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
4 - دکتری آسیب های ورزشی و ورزش های اصلاحی، مرکز تحقیقات بیماری های مزمن، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
کلید واژه: رفتار برنامهریزیشده, نشاط اجتماعی, سلامت عمومی, فعالیتهای ورزشی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر فعالیتهای ورزش همگانی بر اساس نظریه رفتار برنامهریزی شده در سطح سلامت عمومی با نقش میانجی شادی و نشاط است. روش پژوهش، توصیفی و همبستگی با رویکرد تحلیل عاملی تأییدی است. اطلاعات 288 نفر از شرکتکنندگان در فعالیتهای ورزشی همگانی شهرداری تهران با روش نمونه گیری تصادفی ساده جمعآوری گردید. ابزار جمع آوری داده ها سه پرسشنامه استاندارد، سلامت عمومی گلدبرگ (1979)، شادی و نشاط آکسفورد آرگیل (2001) و پرسشنامه رفتار برنامهریزیشده کریمی و همکاران (2021) است. روایی واگرا، همگرا و افتراقی مدل از طریق تحلیل عامل تأییدی مرتبه اول و دوم تائید گردید. با بهره گیری از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی ال اس مشخص شد، فعالیت بدنی منظم بر مبنای رفتار برنامهریزیشده به شکل مستقیم(73/0) و با ایجاد شادی و نشاط به صورت غیرمستقیم(21/0) در مجموع 94/0 بر سلامت عمومی اثر دارد. همچنین نتایج نشان داد، بیشترین اثر بر مشارکت برنامه ریزی شده در فعالیت های ورزشی از طریق تشویق خانواده و تبلیغ رسانه های جمعی به ویژه تلویزیون به وجود می آید و این مهم بیشترین اثر را بر سلامت جسمانی دارد. پیشنهاد می شود، ورزشهای همگانی فرصتی ارزشمند به منظور بالا بردن سطح سلامت روانی و نشاط اجتماعی در جامعه تلقی گردد.
The purpose of this study is the effect of participation in public sports activities on the level of public health and social vitality based on the theory of planned behavior in the form of a conceptual model. The research method is descriptive correlation with the confirmatory factor analysis approach. Information was collected from 288 people from including all participants in public sports activities of Tehran Municipality. Measurement tool of three standard questionnaires, Goldberg General Health (1979), Oxford Happiness OHI Argil (2001) and the Planned Behavior Questionnaire of Karimi et al (2012). Divergent, convergent and differential validity of the model was confirmed by first and second order confirmatory factor analysis. With the structural equation model and Smart Pls software, it was determined that regular physical activity based on planned behavior directly (0.73) and indirectly (0.21) by creating happiness has a total effect of 0.94 on general health. Also, the results showed that the biggest effect on planned participation in sports activities comes through family encouragement and mass media advertising, especially television, and this has the biggest effect on physical health. It is suggested that public sports should be considered as a valuable opportunity to raise the level of mental health and social vitality in the society.
_||_