زن از دیدگاه فخرالدین عراقی
محورهای موضوعی : فلسفه و عرفان
لیلا شکوه فر
1
(اداره آموزش و پرورش ناحیه چهار اهواز، گروه عرفان اسلامی، اهواز، ایران.)
کلید واژه: عرفان عاشقانه, زن, woman, mysticism, love, Spirituality, فخرالدین عراقی, عشق ورزی, Fakhreddin Iraqi,
چکیده مقاله :
در عرفان اسلامی از قرن‌ها پیش برخورد بسیار پیشرفته ای با زنان وجود داشته و در مواردی که لازم بوده مانند مراحل خودسازی و سیر و سلوک، هیچ تفاوتی بین زن و مرد قائل نشده و در مواردی حتی زن را والاتر و ارزشمندتر در نظر گرفته و حقوق فوق العاده ای برای زن قائل بوده است که چون بر پایه دو عنصر اصلی یعنی معنویت و عشق بوده، زن را به مقام و ارزش شایسته او می رساند و زنان می توانند یکی از واسطه های برتر در عروج مردان به سعادت و قُرب الهی باشند. در عرفان اسلامی جریان مستقلی به نام جریان عاشقانه و یا عرفان جمالی وجود دارد. یکی از بزرگان این مکتب فخرالدین عراقی،شاعر عاشق و عارف قرن هفتم هجری است. وی معتقد بودکه هویت و اصالت و ویژگی‌های عاطفی، جسمی و روحی و فکری زن، از او یک منبع مهر و محبت و عاطفه می‌سازد و زن را به عنوان یکی از زیباترین مظاهر جمال الهی در آفرینش معرفی می‌کند.
Islamic mysticism had well treated women for centuries. While it was needed there were no differentiation between men and women in ritual practices such cases like "self reconstruction" and "truth seeking journey". In some cases women are considered more valuable and more transcendent. And even more rights were taken into concern for women based on"spirituality and love". Women can be one of the top mediators in the aspirations of men to their bliss and esteem of God. In Islamic mysticism there was independent stream named "flow of love" or "aesthetic mysticism ". One of the most eminent figure of the mentioned doctrine was "Fakhreddin Iraqi", the love poet and mystic in seventh AH century. He believed that the identity and authenticity and character of emotional, physical, spiritual and intellectual of "woman", made her as a source of love and affection and introduced the woman as one of the most beautiful manifestation of the divine beauty of creation.
-قرآن کریم.
-استیس، والترترنس(1886). عرفان و فلسفه، ترجمۀ بهاء الدین خرمشاهی(1361). سروش، تهران.
-اصفهانی،ابوالفرج. الاغانی،ترجمه محمدحسین مشایخ فریدونی(1364). مؤسسه مطالعات وتحقیقات فرهنگی،تهران.
-افراسیاب پور، علی اکبر(1380). زیبایی پرستی در عرفان اسلامی، طهوری، تهران.
-بختیار، مریم ( 1388). شرح سی مقوله از عرفان، انتشارات دانشگاه آزاد اهواز.
-بقلی شیرازی، روز بهان( 1337). عبهر العاشقین، تصحیح محمد معین و هانری کربن، ناشر قسمت ایران شناسی انستیتو ایران و فرانسه، تهران.
-حرعاملی،محمدبن حسن. وسایل الشیعه،ترجمه محمدرضا ضمیری(1346). تبیان ،قم.
-ستاری، جلال( 1374). عشق صوفیانه، نشر مرکز، تهران.
-عراقی، فخرالدین( 1325) کلیات عراقی، چاپ کانپور.
-عراقی، فخرالدین(1371) تصحیح محمد خواجوی، لمعات، مولی، تهران.
-عراقی، فخرالدین( 1360). حاشیه م. درویش، کلیات عراقی، جاویدان، تهران.
- عراقی، فخرالدین(1948). کلیات عراقی، شیخ اللهی بخش و محمدجلال الدین، عراقی، چاپ سنگی، لاهور.
-عین القضاۀ همدانی( 1341). تمهیدات، به تصحیح عفیف عسیران، انتشارات منوچهری، تهران.
-غنی، قاسم( 1330). تاریخ تصوف در اسلام، انتشارات سینا، تهران.
-فروزانفر، بدیع الزمان( 1347). شرح مثنوی شریف، انتشارات دانشگاه تهران، تهران.
-کلینی،محمدبن یعقوب(1363). اصول کافی،تصحیح غفاری،دارمکتب اسلامیة،تهران.
-محتشم، نسرین( 1386). کلیات فخرالدین عراقی، انتشارات زوّار، تهران.
-میبدی،رشیدالدین(1357). کشف الاسرار وعدة الابرار،به سعی علی اصغرحکمت،امیرکبیر،تهران.
_||_