شیوع انگل ژیاردیا دئودنالیس در سگ های خانگی ناحیه دزفول به روش PCR
محورهای موضوعی : بیماریهای دامهای کوچک]مرتضی رزاقی منش 1 * , لیلا درخشان 2 , نگار صفی خانی 3 , حمیدرضا پیش بین 4
1 - گروه دامپزشکی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر ایران
2 - گروه دامپزشکی، دانشکده کشاورزی و دامپزشکی ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر ایران
3 - دانش آموخته عمومی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران
4 - دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران
کلید واژه: ژیاردیا دئودنالیس, سگ, دزفول, PCR-RFLP,
چکیده مقاله :
زمینه مطالعه:علی رغم وجود گـزارش هایی از آلودگی با ژیاردیا دئودنالیس در سگ در ایران، مطالعات کمی در مورد تعیین ژنوتیپ های ژیاردیا دئودنالیس صورت گرفته است.
هدف:هدف این مطالعه تعیین میزان شیـوع آلودگی و تعیین ژنوتیپ های ژیاردیا در سـگ های خانگی ناحیه دزفول می باشد.
روش کار: تعداد۲۴۶نمونه مدفوع به صورت تصادفی از سگ های خانگی مبتلا به اسهال و غیر اسهالی شهرستان دزفول جمع آوری گردید و به آزمایشگاه دامپزشکی منتقل شد.پس از ثبت مشخصات حیوان، نمونه‌ها با روش شناورسازی با سولفات روی اشباع از نظر وجود کیست ژیاردیا بررسی شدند. برای استخراجDNAاز کیست از روش بابایی و همکاران(2008)استفاده شد. به منظور تأیید تشخیص میکروسکوپی از روش PCRاستفاده گردید. به این منظور از دو پرایمر GDHiRوGDHiF جهت تکثیر قطعه ی۴۳۲جفت باز از ژنgah ژیاردیا دئودنالیس استفاده شد.تمام نمونه های مثبت درPCR تحت بررسی در آنالیزRFLPقرار گرفت.
نتایج:در نهایت در برسی میکروسکوپی،7نمونه آلوده به انگل ژیاردیادئودنالیس بودند. بنابراین شیوع انگل(84/2 درصد)بود. بررسی نمونه ها با استفاده از آنزیمNLAIVنشان داد که به ترتیب3نمونه(85/42) ژنوتیپ C،2نمونه ژنوتیپD (57/28)و2نمونه متعلق به ژنوتیپAI(57/28)می باشد.یافته های ما حاکی از این است که آلودگی به ژیاردیادئودنالیس درسگهای دزفول شایع است.
نتیجه گیری نهایی: بر اساس این یافته ها، نتیجه گیری می شود که ژنوتیپCوDژیاردیادئودنالیس،شایعترین ژنوتیپ منطقه مورد مطالعه است.اما آلودگی با ژنوتیپ زئونوزAهم دیده می شود.بنابراین می توان سـگ ها را به عنوان منبع بالـقوه ژیاردیای انسانـی از طریق تماس مستـقیم یا از طریـق آلودگی آب سطحی معرفی کرد.
Despite reports of Giardia duodenalis infection in dogs in Iran, few studies have been conducted on determining the genotypes of Giardia duodenalis. The purpose of this study was to determine the prevalence of infection in domestic dogs in the Dezful region and to determine the genotypes of Giardia duodenalis in domestic dogs in Dezful. PCR-RFLP method was used for the presence of Giardia duodenalis parasite and also to determine its genotypes. In this method, the target fragment of 432 base pairs was amplified. Finally, in microscopic examination, 7 samples were infected with Giardia duodenalis parasite. Therefore, the prevalence of parasites was (2.84%). The samples using NLAIV enzyme showed that 3 samples (42/85) of genotype C, 2 samples belonging to subgroup D (28/57) and 2 samples belonging to subgroup D respectively. AI is (28/57). Our findings indicate that Giardia duodenalis infection is common in Dezful dogs. Based on these findings, it is concluded that Giardia duodenalis genotype C and D are the most common genotypes in the study area. But contamination with zoonosis genotype A is also seen. Therefore, dogs can be introduced as a potential source of human giardia through direct contact or through surface water contamination
1. Emtiazi, G. (1399)., Fundamentals of molecular biology and genetic engineering, 10th Edition., Mani Publications, 2-6.
2. Tavassoli, M. (1385), Veterinary protozoology, 1st Edition, 62-63.
3. Björkman, C., Svensson, C., Christensson, B. and De Verdier, K., 2003. Cryptosporidium parvum and Giardia intestinalis in calf diarrhoea in Sweden. Acta Veterinaria Scandinavica, 44 (3), pp.1-8.
4. Calderaro, A., Gorrini, C., Montecchini, S., Peruzzi, S., Piccolo, G., Rossi, S., Gargiulo, F., Manca, N., Dettori, G. and Chezzi, C., 2010. Evaluation of a real- time polymerase chain reaction assay for the detection of Dientamoeba fragilis. Diagnostic microbiology and infectious disease, 67 (3), pp.239-245.
5. Coklin, T., Farber, J., Parrington, L. and Dixon, B., 2007. Prevalence and molecular characterization of Giardia duodenalis and Cryptosporidium spp. in dairy cattle in Ontario, Canada. Veterinary parasitology, 150 (4), pp.297-305.
6. Babaei, Z., OURMAZDI, H., Akhlaghi, L., REZAEI, S., Razmjou, E.,SOLTANI, A.S., MEMAR, A. and Hadighi, R., 2008. Molecular characterization of the Iranian isolates of Giardia lamblia: application of the glutamate dehydrogenase gene. Iranian Journal of Public Health, 37 (2), pp.75-82.
7. Zimmerman, S.K. and Needham, C.A., 1995. Comparison of conventional stool concentration and preserved-smear methods with Merifluor Cryptosporidium/Giardia Direct Immunofluorescence Assay and ProSpecT Giardia EZ Microplate Assay for detection of Giardia lamblia. Journal of clinical microbiology, 33 (7), pp.1942-1943.
8. Homayouni, M.M., Razavi, S.M. and Asadpour, M., 2019. Prevalence and molecular characterization of Cryptosporidium spp. and Giardia intestinalis in household dogs and cats from Shiraz, Southwestern Iran. Veterinaria italiana, 55 (4), pp.311-318.
9. Wielinga, C.M. and Thompson, R.C.A., 2007. Comparative evaluation of Giardia duodenalis sequence data. Parasitology, 134 (12), pp.1795 1821.
10. Foronda, P., Bargues, M.D., Abreu-Acosta, N., Periago, M.V., Valero, M.A., Valladares, B. and Mas-Coma, S., 2008. Identification of genotypes of Giardia intestinalis of human isolates in Egypt. Parasitology research, 103 (5), pp.1177- 1181.