مقایسه کیت ایمونوکروماتوگرافی تشخیص با PCR در تشخیص بیماری پاروویروس در سگ
محورهای موضوعی : بیماریهای دامهای کوچک
مرتضی رزاقی منش
1
*
,
رضا نقی ها نجف آبادی
2
,
سینا بهاری بهبهانی
3
,
شقایق قناد
4
,
آیدا شریفیان
5
1 - گروه دامپزشکی، دانشکده کشاورزی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران
2 - دانشیار گروه علوم دامی، دانشگاه یاسوج، دانشکده کشاورزی، یاسوج، ایران
3 - دانش آموخته دکتری حرفه ای دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر، ایران
4 - دانشجو دکتری حرفه ای دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر، ایران
5 - دانشجو دکتری حرفه ای دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر، ایران
کلید واژه: پاروویروس, الایزا, PCR, سگ,
چکیده مقاله :
پاروویروس سگ‌سانان (CPV) یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که عمدتاً باعث گاستروآنتریت حاد در توله‌سگ‌ها می‌شود. بیشترین شیوع بیماری در سنین ۶ هفته تا ۶ ماه بوده و می‌تواند منجر به مرگ‌ومیر بالا شود؛ بنابراین انتخاب روش تشخیصی دقیق، در مدیریت و درمان مؤثر بیماری اهمیت دارد. این مطالعه با هدف مقایسه دقت روش ایمونوکروماتوگرافی (راپید تست) با PCR در تشخیص CPV انجام شد. تحقیق در پاییز ۱۴۰۰ در کلینیک‌های دامپزشکی شهرستان کرج صورت گرفت. نمونه‌ها از سگ‌های مشکوک دارای علائم بالینی مانند اسهال، استفراغ و بی‌حالی جمع‌آوری شد. ابتدا تست ELISA برای تشخیص CPV2a و CPV2b انجام گرفت، سپس نمونه‌های خون و مدفوع بدون توجه به نتیجه اولیه، با روش PCR بررسی شدند. در نتایج، ۳۴/۲۸ درصد موارد با راپید تست و ۴۲/۸۵ درصد با PCR مثبت بودند که حساسیت بیشتر PCR را نشان می‌دهد. دقت تشخیص واقعی مثبت در راپید تست ۱۶/۶۷ درصد بود. میزان آلودگی در سگ‌های نر ۲۸/۵۷ درصد و در ماده‌ها ۱۴/۲۹ درصد ثبت شد. همچنین آلودگی در سگ‌های نژاد بومی ۴/۲۹ و در نژاددارها ۲۷/۲۸ درصد بود. از بین سگ‌های دارای اسهال و استفراغ همزمان، ۵۷/۱۴ درصد موارد ثبت شد که ۳۴/۲۹ درصد آن‌ها با PCR مثبت گزارش شدند. بر اساس یافته‌ها، روش PCR به دلیل دقت و حساسیت بالاتر، روش مناسب‌تری برای تشخیص CPV و درمان به‌موقع بیماری محسوب می‌شود.
Canine parvovirus (CPV) is a highly contagious viral infection that primarily causes acute gastroenteritis in puppies, with the highest incidence observed in dogs aged 6 weeks to 6 months. Due to its high mortality rate, selecting an accurate diagnostic method is essential for effective disease management. This study aimed to compare the diagnostic accuracy of the immunochromatographic rapid test and polymerase chain reaction (PCR) for detecting CPV. The study was conducted in the fall of 2021 in veterinary clinics in Karaj, Iran. Samples were collected from suspected cases presenting with clinical signs such as diarrhea, vomiting, and lethargy. Initially, an ELISA-based rapid test was used to detect CPV2a and CPV2b. Regardless of the rapid test results, blood and fecal samples were collected and examined by PCR. Results showed that 34.28% of samples were positive using the rapid test, while 42.85% tested positive by PCR, indicating the higher sensitivity of PCR. The true positive detection rate of the rapid test was 67.16%. Infection was more prevalent in male dogs (57.28%) compared to females (29.14%). Among mixed-breed dogs, the infection rate was 29.4%, and among purebred dogs, it was 28.27%. In dogs presenting with both diarrhea and vomiting, 14.57% of cases were recorded, with 29.34% testing positive via PCR. Based on these findings, PCR is recommended as a more accurate and sensitive method for diagnosing CPV in suspected cases, enabling timely and effective treatment.
1. Nandi, S., Kumar, M., 2010. Canine Parvovirus: Current Perspective. Indian Journal of Virology. 21(1), 31–44.
2. Yen Chen, A., Qiu, J., 2010. Parvovirus infection-induced cell death and cell cycle arrest. Future Virology. 5(6), 731-743.
3. Tabor, B., 2011. Canine parvovirus. Veterinary Technology. 1-1.
4. Macri A, Crane JS. Parvoviruses. [Updated 2022 May 23]. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2022 Jan-. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK482245/.
5. Alam S, Chowdhury QMMK, Roy S, Chowdhury MSR, Hasan M, Mamun MA, Uddin MB, Hossain MM, Rahman MM, Rahman MM. Molecular detection and phylogenetic analysis of Canine Parvovirus (CPV) in diarrhoeic pet dogs in Bangladesh. Vet Anim Sci. 2021 Dec 4;14:100224.
6. Al-Tayib O. (2014). Simple test kit for rapid detection of the presence of canine parvovirus antigen from dog’s feces. Sci. J. Vet. Adv;3(4):57–64.
7. Basheer M. (2011). Detection of antigenic variants of canine parvovirus by polymerase chain reaction and sequencing. Mannuthy, Kerala: M.V.Sc. Thesis. College of Veterinary and Animal Sciences;. p. 129.
8. Huang XH, Wang P, Liu LK, Ma L, Fang XF, Zhao B, et al. Epidemiological investigation of canine parvovirus disease in Nanning City. Guangxi J Anim Husbandry Vet Med. (2018) 34:76–9.
9. Mehta S.A, Mavadiya S.V, Vagh A.A. (2020). Comparative Efficacy of Diagnostic Methodology for Detection of Canine Parvo Virus Faecal Antigen, International Journal of Current Microbiology and Applied Sciences, 9 (5): 743-781.
10. Cuong, T., Catherine, B., Thomas, M., Tom, R. & Robert P. (2015).Sensitivity and Specificity of Rapide - Parvovirus Ag Test Kit. Retrieved from www.modernveterinarytherapeutics.co m/ cpv%20ag%20-%20report.pdf. 1-1.
11. Stann, S.E., DiGiacomo, R.F., Giddens, W.E., Evermann, J.F., 1984. Clinical and pathological features of parvoviral diarrhoea in dogs.The Journal of America Veterinary Medicine Association. 185, 651–654.
12. سید نژاد س.ف، آل داوود ج، فتحی پور و. 1391. بررسی مقایسهای کیتهای ایمنوکروماتوگرافی تشخیصی و آزمایش CBC در تشخیص و پیش‌آگهی بیماری اسهال پاروویروسی در سگها و همبستگی آن با شدت علائم بالینی، مجله تحقیقات دامپزشکی، 4 (1): 96-96.
13. مصلی نژاد ب، قربان‌پور نجف آبادی م، آویزه ر، رونق ع. 1387. بررسي ميزان شيوع پاروويروس (CPV) در سگ‌های اسهالي، ارجاعي به بيمارستان دامپزشكي اهواز، آرشیو رازی، 63 (2): 41-46.
14. محی‌الدین ش. 1391. بررسی علایم بالینی و آزمایشگاهی و پیش‌آگهی سگ‌های مبتلا به پاروویروس بر اساس نوع سویه‌های آلوده‌کننده در سگ‌های ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک، پایان‌نامه دکتری تخصصی بیماری¬های داخلی دام کوچک، دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، 55864.
15. Wan YL. Investigation of canine parvovirus infection in pet hospital of Tianjin. J Tradit Chin Vet Med. (2011) 13:48–52.
10.13823/j.cnki.jtcvm.2011.04.016.
16. Wittwer CT, Herrmann MG, Moss AA, Rasmussen RP. Continuous fluorescence monitoring of rapid cycle DNA amplification. 1997. Biotechniques. 2013 Jun;54(6):314-20.