مطالعه گذشته نگر میزان موفقیت آرتروپلاستی مفصل لگنی- رانی در سگ

محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکی

حمیدرضا فتاحیان ¹ (گروه جراحی دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)
فرخ رضا کبیر ² (گروه رادیولوژی دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)
حسام الدین اکبرین ³ (بخش اپیدمیولوژی و زئونوز، گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران)
محمد نصراله زاده ماسوله ⁴ (گروه رادیولوژی دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)
نیما وزیر ⁵ (گروه آناتومی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران)
بیتا وزیر ⁶ (گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)

تاریخ دریافت : 1395/08/12 تاریخ پذیرش : 1395/08/12 تاریخ انتشار : 1389/01/01

کلید واژه: وزن, سگ, آرتروپلاستی, مفصل لگنی- رانی, ضایعه دژنراتیو مفصل,

چکیده مقاله :

عدم کارآیی مفصل لگنی- رانی (از دست دادن عملکرد بعنوان مفصل در انتقال نیرو) متعاقب عوامل مادرزادی و ضربه اتفاق می افتد. شدت علائم درمانگاهی، بستگی به شدت بیماری مفصل و تغییرات دژنراتیو مرتبط دارد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه دامنه موفقیت آرتروپلاستی مفصل لگنی- رانی در نژادهای کوچک و بزرگ با سن کمتر از یک سال بوده است.هشتاد و چهار قلاده سگ زیر یکسال از نژادهای کوچک و بزرگ با علائم لنگش، درد و از دست دادن عملکرد اندام حرکتی خلفی به درمانگاه دام های کوچک ارجاع شدند. برای هر مورد، رادیوگرافی به منظور تشخیص، تایید و بررسی تغییرات در مفصل لگنی- رانی انجام شد سپس درمان های محافظه کارانه و جراحی بر اساس شدت بیماری انجام شد و بیماران به مدت دو سال تحت نظر قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که ارتباط معنی داری بین وزن و نتیجه حاصل از جراحی در بیماران با سابقه مادرزادی وجود ندارد. همچنین بین ضایعه دژاتیو مفصل و پاسخ به درمان جراحی با سوابق مادرزادی و ضربه ای نیز ارتباطی وجود ندارد اما ارتباط معنی داری بین ضایعه دژنراتیو مفصل و نتیجه حاصل از جراحی در سگهای بالای ده کیلوگرم وجود دارد. بنابر این در بیماران با سابقه مادرزادی، وزن عامل موثر و مداخله گر نبوده اما در گروه با سبب شناسی ضربه، وزن نقش موثر و معنی داری را در میزان موفقیت جراحی نشان داد.

چکیده انگلیسی:

Hip joint insuffciency (loss of function as a joint to transfer force) follows some causes as in congenital and traumatic conditions. Clinical signs depend on severity of joint involvement and degenerative changes. The aim of this retrospective study was to determine and compare success rate of hip arthroplasty in referral toy and large breed dogs for 4 years. Eighty-four dogs with toy and large breed dogs less than one year old have been referred to small animal clinic with lameness, pain and loss of function on hind limb. Radiograph survey was prformed and revealed various changes in hip joint. Conservative and surgical treatments were carried out and followed up during two years period. All dogs tolerated head and neck resection of femur. In congenital cases, weight was not a determinant factor and there was not signifcant difference between DJD and outcome statistically, but in all congenital and traumatic cases less than one year old there was not a signifcant difference between DJD and outcome in less than 10 Kg and was statistically signifcant in dogs more than 10 kg. In our study we found that, weight and etiology were not effective factors on success rate.