عفونت های سیرکو ویروسی در پرندگان

محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکی

نریمان شیخی ¹ (بیماری های طیور، گروه بیماری های طیور، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران)

تاریخ دریافت : 1398/04/22 تاریخ پذیرش : 1398/06/22 تاریخ انتشار : 1398/12/01

کلید واژه: Circovirus Infections in Birds,

چکیده انگلیسی:

عفونت سیرکو ویروسی در طوطی سانان PBFD  اولین بار در سال 1907 در استرالیا تعریف و گزارش شده است.PBFD  دارای انتشار جهانی است. عامل بیماری ویروسی از خانواده سیرکو ویریده، جنس های گایرو ویروس و سیرکوویروس است.   از نظر بیماری زایی ویروس به سلول های درحال تقسیم تمایل دارد و اکثر مبتلایان حداکثر تا 6 ماه زنده می مانند. با مرگ ناگهانی و ضعف سیستم ایمنی همراه است. عوامل موثر در تظاهرات بیماری عبارتند از: سن، حضور و سطح ایمنی مادری، راه آلودگی و میزان آلودگی. میزبان های آن شامل میزبان های طبیعی  بیش از 60 گونه طوطی، برخی طوطی های کوچک و ضعیف و نادر اما در طوطی لاوبرد شایع است. انتقال عمدتاً از طریق دهان، چشم و بینی، پوسته ها  و پوشش پرها، استنشاق و جذب از گوارش صورت می گیرد. دوره کمون 21 – 25 روز و حتی  ماهها  تا سالها دارد. عوارض بالینی به صورت فوق حاد، حاد و مزمن  بروز می کند. معمولاً در جوجه های با سن خیلی کم با سپتی سمی، نمونیا، اسهال، لاغری سریع و مرگ همراه است. فرم حاد در مرغ عشق به نام لک فرانسوی دیده می شود. ضایعات کالبد گشایی آن شامل تغییرات پر، تغییرات منقار، تغییرات ناخن، نکروز کبد، تحلیل بورس و تیموس و تحلیل و نکروز طحال است. تشخیص هیستوپاتولوژی بر پایه مشاهده گنجیدگی های بازوفیلیک داخل هسته ای و یا داخل سیتوپلاسمی در سلول های اپتیلیال پر و سلول های اپیدرم فولیکول ها و ماکروفاژ ها، دیسیپلازی پرها، لایه زایای اپتلیوم منقار، نکروز و تخلیه بورس و تیموس و پر خونی و نکروز در کبد استوار است.