مقایسه اثرات قلبی تجویز سولفات آتروپین پیش از دو رژیم متفاوت بیهوشی در سگهای نژاد تریر

محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکی

محمد ابرکار ¹ , علی کریمی گودرزی ² , حمید شریفی ³ , دامون انصاری ⁴ , سارا گچ پز ⁵

1 - متخصص جراحی. دامپزشک بخش خصوصی
2 - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
3 - گروه آموزشی بهداشت مواد غذایی – دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
4 - گروه آموزشی علوم درمانگاهی – دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
5 -

تاریخ دریافت : 1395/08/12 تاریخ پذیرش : 1395/08/12 تاریخ انتشار : 1388/10/01

کلید واژه: سگ, بیهوشی, آتروپین, اواریوهیسترکتومی,

چکیده مقاله :

با توجه به اثر پاراسمپاتولیتیک آتروپین و تداخلات آن با داروها و روشهای مختلف جراحی، اطلاعات ثبت شده مربوط به پالس اکسی متری و کاپنوگرافی بیهوشی سگ هایی که تحت عمل اواریوهیسترکتومی انتخابی قرار گرفته بودند با هدف تعیین اثر تجویز آتروپین مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از بیست قلاده سگ تریر سالم با میانگین وزنی 6/3±0/7کیلوگرم و سنی 34±9ماه که بصورت تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند استفاده شد. در گروه یک پس از تزریق عضلانی آسه پرومازین. بیهوشی با تجویز وریدی کتامین- دیازپام القا شد و بعد از لوله گذاری درون نای با تجویز مکرر کتامین وریدی تا انتهای روند جراحی ادامه یافت. کلیه مراحل گروه دو بجز تجویز زیر جلدی همزمان آتروپین با آسپرومازین شبیه گروه یک بود. در گروه سه کلیه مراحل مشابه گروه یک بود اما ادامه بیهوشی بصورت استنشاقی، با استفاده از گاز هالوتان صورت گرفت.گروه چهار تمامی مراحل مشابه گروه سه بود با این تفاوت که در پیش بیهوشی مانند گروه دو آتروپین زیر جلدی نیز تزریق شد. مدت زمان. شیوه جراحی و شخص عامل در همه موارد یکسان بودند. طول مدت بیهوشی، کیفیت و زمان بازگشت ازآن در همه جراحی ها ثبت شد. میزان هموگلوبین اشباع شده خون. میزان دی اکسید کربن بازدمی، ضربان قلب، تعداد و ریتم تنفس از یک ساعت پیش از آغاز بیهوشی تا سه ساعت پس از برداشت لوله نایی با فواصل زمانی مشخص ثبت شدند. آنالیز آماری داده ها وتغییرات آنها در مقاطع زمانی مختلف با تکیه بر سه مرحله آغازین بیهوشی. مرحله دردناک جراحی و بازگشت از بیهوشی در هر چهار گروه نشان داد که تجویز آتروپین اثر معنی داری بر کیفیت بیهوشی نداشته است. بیشترین وقوع تاکیکاردی در گروه دو و بیشترین هیپوونتیلاسیون در گروه سوم مشاهده شد. همچنین تاکیکاردی در مراحل دردناک جراحی در گروه دو نسبت به همه گروها به شکل معنی داری بیشتر بود. بر اساس یافته های این مطالعه، با توجه به تاکیکاردی ناشی از کتامین و نیز تضعیف میو کارد توسط هالوتان استفاده از آتروپین بعنوان پیش بیهوشی در هیچ یک از دو رژیم بیهوشی بررسی شده، ضروری به نظر نمی رسد

چکیده انگلیسی:

Since atropine has parasympatholytic effects and it has some interactions with the other premedications,anesthetic drugs and surgical procedures, recorded data’s of capnography and pulse-oximetery, were evaluatedduring ovariohystrectomy. Twenty female terriers with 6.3±0.7 kg weight and 34± 9 month selected and randomlydivided in four groups.Group one received acepromazine as premedication, ketamin + diazepam as induction and intravenous ketamineas maintenance.Group two received additional atropine as premedication and In group three, maintenance ofanesthesia were performed by halothane inhalation. Other procedures were the same as group one. All of theanesthetic procedures in group four were the same as group three except the subcutaneous administration ofatropine was performed as a premedication.Duration of anesthesia as well as quality and duration of recovery were recorded. HbO2 saturation, ETCO2,heart rate, respiratory rate and rhythm were recorded in specific intervals from one hour prior to anesthesia to threehours after extubation.Data had been analyzed based on anesthesia phase, painful surgical procedure, and recovery phase. MostTachycardia had been noticed in group two during painful surgical phase, and hypoventilation occurred in groupthree more than the other groups.According to our findings, as ketamine induces tachycardia, and halothane depresses myocardium, using atropineas a premedication drug seems not to be necessary in this particular surgical procedure.