بررسی سرواپیدمیولوژی هیداتیدوز در شمالغرب ایران با استفاده از روش ایمنوفلورسنت غیر مستقیم
محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی
احمد نعمت الهی
1
(گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.)
رسول جمالی
2
(گروه انگل شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.)
غلامعلی مقدم
3
(روه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.)
کلید واژه: سرواپیدمیولوژی, هیداتیدوز, ایمنوفلورسنت غیر مستقیم,
چکیده مقاله :
این بررسی به منظور مطالعه سرواپیدمیولوژی بیماری کیست هیداتیک در منطقه شمالغرب کشور انجام پذیرفت. در مجموع تعداد852 نمونه خون از افراد ساکن مناطق اطراف شهرستان های سراب، مشکین شهر، مغان و اورمیه اخذ شد و سرم آنها جدا گردید. جهت تهیه آنتی ژن، کبد و ریه های مبتلا به کیست هیداتیک از گوسفندان ذبح شده در کشتارگاه صنعتی تبریز جمع آوری گردید. پروتواسکولکس از کیست هیداتیک جدا و به روش ساندویچ در دیافراگم خرگوش تزریق شد. سپس با دستگاه کرایوکات برش هایی از آن تهیه و بر روی لام تثبت گردید. مقاطع بدست آمده با استفاده از آنتی هیومن گلوبولین نشان دار و رنگ شده با اوانس بلو به روش IFA مورد بررسی قرارگرفت. ابتدا حساسیت و ویژگی این تست بر روی نمونه های سرم 58 بیمار مبتلا به کیست هیداتیک بستری شده در بیمارستان و 70 سرم سالم ارزیابی گردید و حساسیت آن 88% و ویژگی آن 6/98% ارزیابی شد. در طی این بررسی، تیتر بالای یک دهم به عنوان نمونه مثبت تلقی گردید. از بین 852 نفر مورد آزمایش 30 نفر(52/3%) آلوده تشخیص داده شد. میزان آلودگی در جنس مذکر بیشتر از جنس مونث بود. بیشترین میزان آلودگی متعلق به مشکین شهر (5/3%) بود و مقاطع سنی 40-20 سال بیشترین میزان آلودگی را نشان دادند.
This survey was conducted to study the seroepidemiology of hydatidosis in northwest of Iran. Totally 852 blood samples from rural inhabitants of Sarab, Meshkin shahr, Moghan and Urmia were collected and their sera were separated. For antigen preparation, the livers and lungs of sheep infected with hydatid cyst and slaughtered at Tabriz abattoir were collected. The protoscolex was separated from the hydatid cyst and injected into the rabbit diaphragm using the sandwich technique. Then sections of the diaphragm were cut using the cryocut apparatus and fixed onto slides. The prepared sections were examined using marked antihuman globulin stained with Evan’s blue by IFA test. Initially sensitivity and specifity of this test was evaluated on sera of 58 hospitalized hydatidosis patients and 70 healthy persons. The sensitivity and specifity of the test were estimated 88% and 98/6% respectively. In this survey the titers over 1:10 were considered positive. Among 852 tested samples, 30(3/52%) were infected. Infection rate in males was higher than females. The highest infection rate was from Meshkin shahr (3.5%) and the age group of 20-40 years was the highest infected category.
اسلامی، ع. (1370): اپیدمیولوژی اکینوکوکوس گرانولوزوس در ایران، سمینار سراسری کیست هیداتیک، لرستان، صفحه:44-37.
2- شفیع زاده، ف. (1370): بررسی وضعیت آلودگی انسان به کیست هیداتیک در استان لرستان، سمینار سراسری کیست هیداتیک، لرستان، صفحه: 13-10.
3- Agosin, M. (1988): Biochemistry and physiology of Echinococus. Bull. Wld. Hlth. Org. 39:115-120.
4- Calvin, M. (1988): Epidemiology of Echinococus. Bull. Wld. Hlth. Org. 39:131-135.
5- Carig, P. and Pawlowski, Z. (2002): Cestode zoonoses: Echinococus and Cysticercosis. IOS press, pp: 1-2.
6- Harold, F., Neva, A. and Brown, W. (1983): Basic Clinical Parasitology, pp: 72, 191-197.
7-Kagan, G.A. (1988): A review of serological test for the diagnosis of hydatic disease. Bull. Wld. Hlth. Org. 39:25-37.
8-Lomheh, F. (1977): Immunofluorescence in the serodiagnosis of human hydatidosis. Acta. Med. Iran. 20(1-2):27-35.
9- Molan, A.L. (1993): Epidemiology hydatidosis in Iraq. J. Med. Sci. 46:29-35.