تحلیل و تعیین فرم کالبدی شهر اصفهان با استفاده از مدل گری و موران
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهریحجــــت شــــیخی 1 , طــــاهر پریــــزادی 2 , محمدرضــا رضــایی 3 , مســـعود ســـجادی 4
1 - اســــــتادیار جغرافیــــــا و برنامــــــه ریــــــزی شــــــهری، دانشــــــگاه ایــــــلام، ایــــــلام، ایــــــران
2 - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات بروجـرد، بروجـرد، ایـران
3 - اســتادیار جغرافیــا و برنامــه ریــزی شــهری، دانشــگاه آزاد اســلامی واحــد مرودشــت، مرودشــت، ایــران
4 - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات بروجـرد، بروجـرد، ایـران
کلید واژه: اصفهان, ضریب جینی, ضریب آنتروپی, تعیین فرم کالبدی شهر, ضریب موران و گری,
چکیده مقاله :
پراکندگی از موضوعهای مهم در شهرسازی است که به خاطر عدم برنامهریزی صحیح رخ داده است. این پدیده آثار نامطلوبی شهرها و زندگی شهری گذاشته و مشکلات اجتماعی و اقتصادی فراوانی به دنبال داشته است. در ایران از سال 1355 تاکنون نسبت شهرنشینی معکوس شده است و از حدود 30 درصد در سال 1355 به حدود 70 درصد در سال 1385 رسیده است. شهرهای ایران همچون بسیاری از شهرهای جهان سوم با افزایش سریع جمعیت و گسترش شهری مواجه بودهاند شهر اصفهان نیز مانند بسیاری از شهرهای کشور از این تحولات مصون نمانده و جمعیت آن در سی سال اخیر نزدیک به سه برابر رشد داشته است که این امر گسترش بی رویه شهر را نیز در پی داشته، به طوری که با گسترش فیزیکی بیش از 6 برابری در طی سه دهه اخیر، مشکلاتی از قبیل افزایش قیمت زمین و مسکن، کمبود امکانات زیربنایی و تخریب زمینهای کشاورزی اطراف شهر از ره آوردهای نامطلوب آن بوده است. این مقاله به برسی فرم و شکل شهر اصفهان پرداخته و عوامل مؤثر بر آن را تحلیل و راهکارهایی برای رفع و تعدیل این فرآیند را ارائه نموده است. روش تحقیق، تحلیلی - توصیفی است، که به منظور تحلیل دادهها از ضرایب جینی و آنتروپی و موران و گری استفاده شده است. نتایج نشان میدهد شهر اصفهان دارای الگوی متمرکز است اما الگوی تمرکز آن به صورت تک قطبی کامل نیست و مقداری پراکنش در آن به چشم میخورد که عمدتا به صورت نواری بوده است و از مرکز شهر به اطراف از مقدار تراکم کاهش مییابد. از رهیافتهایی که به جلوگیری از پراکندگی نامنظم شهر کمک مینماید، میتوان به گسترش درون بافتی شهر، استراتژی توسعه عمودی و بالاخره فراهم کردن امکانات رفاهی در روستاها برای جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهر اشاره کرد که به طور کلی، دستیابی به چنین شرایطی مستلزم توسعه آگاهانه شهرها و سیاستهای توسعه پایدار کالبدی جوامع شهری است که از کارآمدترین پیشنهادها به منظور رفع پدیده پراکندگی بی رویه، میتوان به تلفیق کاربریهای زمین مختلط، حمل و نقل عمومی، توسعه فشرده درونی و تاکید بر سرمایهگذاری در نواحی که قبلا زیرساختها در آن ایجاد شده است و همچنین در زمینه شهرسازی؛ ساماندهی بلند مرتبه سازیها و بافت مرکزی شهر با هدف احیاء بافتهای قدیمی، همراه با تأمین دسترسی مناسب و تأمین ایمنی لازم با هدف افزایش خدمات دهی به ساکنان باید مورد توجه قرار گیرد.