شناسایی محلات هدف مداخله با تأکید بر شاخص‌های بافت ناکارآمد شهری (موردمطالعه: محلات منطقه 19 تهران)
هومان گودرزی
1
(
دانشجوی دکتری، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
)
لطفعلی کوزه گر
2
(
دانشیار و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
)
محمد تقی رضویان
3
(
استاد و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
)
کلید واژه: محلات هدف مداخله, بافت ناکارآمد شهری, منطقه 19 تهران, اراضی قهوه‌ای.,
چکیده مقاله :
جهت مداخله در بافت‌ها و محلات شهری، ابتدا باید سطح شناخت کافی ایجاد شود تا از این طریق بتوان برنامه‌ریزی صحیح انجام داد. بستر برنامه‌ریزی نقش مهمی دارد. شناسایی محلات هدف مداخله برنامه‌ریزی از طرق مختلفی انجام می‌شود که در این میان شاخص‌های بافت ناکارآمد شهری می‌تواند ابزاری مناسب برای این شناخت باشد. پژوهش حاضر در نظر دارد تا محلات منطقه 19 شهرداری تهران را موردبررسی و تحلیل قرار دهد و درنهایت محلات اولویت‌دار برای مداخله شناسایی کند. با توجه به اهداف و ماهیت طرح این تحقیق از نوع پژوهش‌های کاربردی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر متخصصین و کارشناسان حوزه شهرسازی، برنامه‌ریزی شهری، مدیریت شهری، اساتید دانشگاهی، نخبگان و دانشجویان دکتری و سایر افرادی که به نحوی نسبت به موضوع موردمطالعه آگاهی و تخصص دارند. روش نمونه‌گیری در پژوهش حاضر به‌صورت هدفمند و غیرتصادفی است. ازآنجایی‌که حجم دقیق جامعه آماری به‌صورت دقیق مشخص نیست، حجم نمونه نیز تا رسیدن به حد اشباع علمی و برابر با 50 نفر در نظر گرفته‌شده است. با توجه به یافته‌های پژوهش مشخص شد که مؤلفه‌های نازل بودن کیفیت زندگی با امتیاز نهایی 0.333 و مؤلفه محرومیت با امتیاز نهایی 0.297 در رتبه‌های اول و دوم قرار دارد؛ به‌عبارت‌دیگر ازنظر کارشناسان این دو مؤلفه بیشتر از سایر مؤلفه‌ها نشان‌دهنده ناکارآمدی بافت‌های شهری می‌باشد. به‌طورکلی نتایج نشان می‌دهد که هر چه از سمت شرق منطقه 19 تهران به سمت غرب آن حرکت شود بافت‌های شهری وضعیت ناکارآمد را نشان می‌دهد. سه محله خانی‌آباد شمالی، اسفندیاری و شریعتی شمالی نسبت به سایر محله‌ها وضعیت بهتری را دراند و در مقابل محله‌های علی‌آباد، اسماعیل‌آباد و نعمت‌آباد در وضعیت بسپار نامطلوب قرار دارند.
چکیده انگلیسی :
In order to intervene in urban contexts and localities, first, a sufficient level of knowledge must be created so that proper planning can be done in this way. The planning platform plays an important role. Identification of target areas for planning intervention is done in different ways, among which the indicators of inefficient urban context can be a suitable tool for this identification. The current research intends to investigate and analyze the neighborhoods of the 19th district of Tehran municipality and finally identify the priority neighborhoods for intervention. According to the objectives and the nature of the project, this research is of applied research type. The statistical population of the present research is specialists and experts in the field of urban planning, urban planning, urban management, university professors, elites and doctoral students and other people who somehow have knowledge and expertise about the subject under study. The sampling method in this research is purposeful and non-random. Since the exact size of the statistical population is not known precisely, the sample size has been considered until reaching the scientific saturation level and equal to 50 people. According to the findings of the research, it was found that the components of low quality of life with a final score of 0.333 and the component of deprivation with a final score of 0.297 are in the first and second ranks. In other words, according to experts, these two components show the inefficiency of urban tissues more than other components. In general, the results show that as you move from the east side of the 19th district of Tehran to the west side, the urban tissues show an inefficient situation. The three neighborhoods of North Khani Abad, Esfandiari, and North Shariati are in a better condition than other neighborhoods, and in contrast to the neighborhoods of Ali Abad, Ismail Abad, and Nemat Abad, they are in an unfavorable situation.