بررسی پیامدها ی فرهنگی و مدیریتی در زندگی عشایر ایران

محورهای موضوعی : مطالعات ایلات و عشایر

عزت الله کیانی ¹ , آرش جمال منش ² , سید احسان ظهوری ³

1 - استادیار، گروه مدیریت دولتی ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی ، شوشتر ، ایران
2 - استادیار، گروه مدیریت دولتی ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی ، شوشتر ، ایران.
3 - استادیار، گروه مدیریت دولتی ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی ، شوشتر ، ایران.

تاریخ دریافت : 1402/12/16 تاریخ پذیرش : 1401/12/16 تاریخ انتشار : 1402/06/01

کلید واژه: گردشگری, آداب و رسوم, تکنولوژی, ایلات,

چکیده مقاله :

کوچ نشینی کهن ترین شیوه زیست بشر است که پابرجا بودن آن تا عصر حاضر از بزرگ ترین جاذبه های این شیوه معیشت است و همین شیوه خاص زندگی سبب شده ایلات و عشایر دیدنی ترین جاذبه عصر تکنولوژی لقب بگیرند. عشایر به شیوه ای جذاب و باورنکردنی طی قرن ها وسال های طولانی اقدام به حفظ سنن و آداب و رسوم گذشته خود نموده اند و این اصالت به جاذبه ای برای صنعت گردشگری تبدیل شده است.مسکن عشایر و نوع زندگی آن ها، زبان و موسیقی، غذاهای محلی، صنایع دستی، رقص و لباس های محلی به همراه آیین های به جای آوردن جشن های عروسی و محلی از مهم ترین جاذبه های ایلات و عشایر است. بارزترین مشخصه ایلات و عشایر شیوه زیست آنان است که بر خلاف یک جا نشینان روستایی و شهری, در کوچ و نقل و انتقال دایمی سیاه چادرها و رمه های خود هستند. عشایر کوچ رو که یکی از جاذبه های مهم گردشگری فرهنگی به شمار می آیند در همه نقاط ایران, در حوزه های غرب و جنوب غرب, شرق و جنوب شرق, شمال غرب, شمال شرق و مرکزی ایران ایلات و عشایر پراکنده شده اند.

چکیده انگلیسی:

The small course of human life is the oldest and most established of all, and the most distinguished of all, the mode of living, which has caused the Ipat and Dhiab the most profound of the age of technology.The tribes changed into a fascinating, incredible way that for centuries past had worked to preserve traditions and customs, and that had become a force of attraction to it.where the tribes lived, and the language, and music, and local food, and hand industries, and dancing, and local costumes, together with mirrors for wedding and local ceremonies, and the most important attractions of Awali and the tribesmen. The most distinguished of them are their Biasha ways, which, unlike urban and villagers, are in their own villages, and in the constant wanderings of their tents and towns. They scattered the small tribes which are one of the more important tourists in every area of Iran, out of the West and South, East and South, East, North of East, East, and Central of Iran and.