تدوین الگوی ارزیابی توانمندسازی و آموزش کارکنان بر اساس رویکرد دلفی و AHP (مطالعه موردی: ادارات دولتی شهر اصفهان)
محورهای موضوعی : مدیریت منابع انسانی
سعید قاسمی
1
(دانشجو دکتری،گروه مدیریت دولتی،دانشگاه آزاداسلامی، یاسوج،ایران)
کرم الله دانش فرد
2
(دانشیار گروه مدیریت، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
عبدالخالق غلامی
3
(استادیار گروه مدیریت، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج، ایران)
کلید واژه: توانمندسازی کارکنان, آموزش, دلفی, تجزیه‌وتحلیل سلسله مراتبی.,
چکیده مقاله :
هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی ارزیابی توانمندسازی و آموزش کارکنان بر اساس رویکرد دلفی و AHP انجام گرفت. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش شامل دو گروه خبرگان برای برای جمع آوری داده های کیفی و کارکنان ادارات دولتی شهر اصفهان برای بخش کمی بوده است. در گروه خبرگان تعداد 10 نفر و در گروه کارکنان 361 نفر به صورت در درسترس انتخاب شدند. داده های ین پژوهش نیز با استفاده از رسشنامه باز و بسته کیفی و با استفاده از پرسشنامه بسته کمی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش شامل سه بخش دلفی، جهت شناسایی مولفه های اثرکذار بر ارزیابی توانمند سازی و آموزش کارکنان؛ مدلسازی معادلات ساختاری جهت تایید و بررسی میزان تاثیر هر متغیر و نقشه شناختی فازی جهت بررسی ارتباط درونی بین متغیرها و دستیابی به هدف رویکرد نظام گرا بوده است. یافته ها: نتایج به دست آمده در بخش دلفی نشان داد که 44 متغیر فرعی در قالب 9 متغیر اصلی بر متغیر ارزیابی اثربخشی توانمندسازی و آموزش کارکنان تأثیر دارد. داده‌های به دست آمده نشان داد که کلیه متغیرهای فرعی دارای روایی و پایایی لازم بوده و همچنین کلیه متغیرهای اصلی نیز بر متغیر وابسته تأثیر مثبت و مستقیم دارد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که متغیرهای یاد شده علاوه بر تأثیر مستقیم بر ارزیابی، دارای ارتباط درونی با یکدیگر بوده و به صورت غیر مستقیم نیز بر ارزیابی توانمندسازی و آموزش کارکنان تاثیرگذار هستند.
Abstract Introduction: the purpose of this study was to develop a model for evaluating employee empowerment and staff training based on the Delphi and AHP approach. Methods:The statistical population consisted of two groups of experts to collect qualitative data and the staff of government departments in Isfahan for the quantitative part. In the expert group, 10 people were selected as a statistical sample and in the staff group, 361 people were selected as available. Findings:The results obtained that 44 sub-changes of the format are 9 main changes in evaluating the effectiveness of empowering and training the victimsThe obtained data were analyzed using the partial least squares method and it was determined that all the sub-variables have the necessary validity and reliability and also all the main variables have a positive and direct effect on the dependent variable. In order to achieve the goal of systematization, fuzzy cognitive map was used in this research. To use this tool, the opinions of 10 experts were again used. Results: The results showed that the mentioned variables, in addition to directly affecting the evaluation, have an internal relationship with each other and indirectly affect the evaluation of employee empowerment and training. In general, it should be stated that in the context of evaluating the effectiveness of empowerment courses, there are many factors that are effective, and how their effects are not direct and linear and has considerable complexity.