اثربخشی مداخله ی مبتنی بر تحلیل کاربردی رفتار بر افزایش مهارت های اجتماعی- ارتباطی وکاهش رفتار کلیشه ای درکودکان اوتیسم
محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
کلید واژه: تحلیل کاربردی رفتار, مهارت های اجتماعی, رفتارهای کلیشه ای, اوتیسم,
چکیده مقاله :
اختلال اوتیسم، معمولا با ناتوانی در درک و تعبیر نشانه ها و اشارات هیجانی و اجتماعی، فقدان یا ضعف توجه به آنچه دیگران به آن توجه می کنند و ناتوانی در درک مفاهیم مستقیم و روان افکار و احساسات دیگران شناخته می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله ی مبتنی بر تحلیل کاربردی رفتار بر افزایش مهارت های اجتماعی ـ ارتباطی و کاهش رفتار کلیشه ای در کودکان اوتیسم بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، 40 کودک با تشخیص اوتیسم به صورت نمونه ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شدند. گروه آزمایشی به مدت 6 ماه هفته ای30 ساعت تحت مداخله ی مبتنی بر تحلیل کاربردی رفتار قرار گرفتند. گروهها در ابتدا و پس از 6 ماه مداخله مجددا از نظر رفتارهای کلیشه ای، ارتباط و تعامل اجتماعی مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل کوواریانس و داده ها نشان داد که مداخله ی مبتنی بر تحلیل کاربردی رفتار بر افزایش مهار ت های اجتماعی- ارتباطی و کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان اوتیسم موثر است. نتایج آزمون پیگیری نیز نشان داد که بعد از گذشت 6 ماه از مداخلات درمانی، اثر آن پایدار مانده است. به نظر می رسد مداخله ی مبتنی بر تحلیل کاربردی رفتار می تواند با افزایش مهارت های اجتماعی- ارتباطی وکاهش رفتار کلیشه ای در سازگاری کودکان مبتلا به اوتیسم موثر باشد
Autism is a disorder of neural development characterized by impaired social interaction and verbal and non-verbal communication, and by restricted, repetitive or stereotyped behavior. Therefore, the research purpose is to investigate the effectiveness of intervention based on the applied analysis of behavior in the increase of social-relational skills and decrease of stereotyped behavior in autistic children. Therefore, a semi-experimental method with pretest, post-test and control group design was employed. A group of 40 children diagnosed with autism was selected through random and convenience sampling and assigned to the experimental and control groups. The experimental group underwent 6 month of applied analysis of behavior (30 hours of weekly sessions). It’s noteworthy that the groups were tested in terms of stereotyped behavior, social interaction and relationship prior to and subsequent to the training. Covariance analysis indicated that, intervention based on applied analysis of behavior is effective in the increase of social-correlational skills and decrease of children’s stereotyped behavior. The results of follow-up study indicated that, the results are stable even after 6 months. It seems that, the intervention based on applied analysis of behavior can be effective in the increase of social-relational skills, decrease of stereotyped behavior and higher adjustment of children diagnosed with autism.