اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر خودکارآمدی، سبک زندگی مربوط به خوردن و شاخص توده‌ی بدنی در افراد فزون وزن
محورهای موضوعی :
نیکناز صالحی مقدم
1
(دپارتمان روان‌شناسی، واحد بین‌الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران)
محمد حاتمی
2
(دپارتمان روان‌شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران)
حسن احدی
3
(دپارتمان روان‌شناسی، و احد بین الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران)
حمیدرضا حاتمی
4
(دپارتمان علوم انسانی، دانشگاه امام حسین(ع)، تهران، ایران)
کلید واژه: اضافه وزن, خودکارامدی سبک زندگی, رفتاردرمانی دیالکتیک و توده بدنی,
چکیده مقاله :
سال‌ها است روان‌شناسان بالینی دریافته‌اند حالت‌های عاطفی می‌تواند بر مشکلات جسمانی تاثیرگذار باشد و ارتباط میان تنیدگی روان‌شناختی و مشخصههای جسمی از جمله چاقی اخیرا مورد ارزیابی قرار گرفته است. یکی از مفاهیمی که در برنامه‌های کاهش وزن، توجه‌ی زیادی را به خود جلب کرده، مفهوم خودکارآمدی است. هدف پژوهش حاضر اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به خوردن و شاخص توده‌ی بدنی در افراد فزون وزن بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی همراه با پیش‌آزمون پس‌آزمون و گروه کنترل، از میان افراد فزون وزن مراجعه کننده به مراکز درمانی و کلینیک‌های تغذیه‌ی منطقه‌ی یک شهر تهران، 30 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. سپس گروه آزمایش تحت درمان رفتاری دیالکتیک قرار گرفت و گروه کنترل فقط در جلسات گروهی با موضوعات آگاهی در مورد غذا خوردن و نوع غذاها شرکت کرد. گروه‌ها قبل و بعد از مداخله از نظر خودکارآمدی، سبک زندگی مربوط به وزن و میزان شاخص توده‌ی بدنی مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) نشان داد اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودکارآمدی سبک زندگی موثر است. نتایج این پژوهش از اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودکارآمدی، سبک زندگی مربوط به خوردن و شاخص توده‌ی بدنی در افراد فزون وزن حمایت می‌کند.
For years, clinical psychologists have found that emotional states can affect physical problems, and the link between psychological stress and physical characteristics, including obesity, has recently been evaluated. Self-efficacy is one of the concepts that have attracted a lot of attention in weight loss programs. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of dialectical behavioural therapy on lifestyle self-efficacy related to eating and body mass index in overweight people. For this purpose, during a quasi-experimental study with pre-test and post-test group, among overweight people referred to medical centres and regional nutrition clinics in Tehran, 30 people were selected as convenient samples and assigned in two experimental groups and control group. The experimental group treated with dialectical behavioural therapy, and the control group only participated in group sessions on food awareness and food types. Before and after the intervention, the groups were assessed for self-efficacy, lifestyle, weight, and body mass index. The results of multivariate analysis of covariance (Manqua) showed that dialectical behavioral therapy is effective on lifestyle self-efficacy. The results of this study support the effectiveness of dialectical behavioural therapy on self-efficacy, eating lifestyle, and body mass index in overweight people.
_||_