اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر عزت نفس، تنظیم شناختی هیجان و رفتار خودجرحی غیرخودکشی در دختران نوجوان
محورهای موضوعی : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
غزال یاس فرد
1
,
بایرامعلی رنجگر
2
,
امیررضا شیرزادی
3
1 - گروه روان شناسی عمومی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - مدرس مدعو در دانشگاه آزاد رودهن
3 - گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور واحد پردیس، تهران، ایران
کلید واژه: تنظیم شناختی هیجان, رفتار درمانی دیالکتیکی, عزت نفس, خود جرحی,
چکیده مقاله :
با توجه به فشارها و تنش‌های دوران نوجوانی، خودجرحی ممکن است با هدف کاستن از تنش و هیجانهای منفی انجام شود. بر اساس مدل تنظیم هیجانی، مهم‌ترین انگیزه در این رفتار را می‌توان به تنظیم هیجانهای ناخوشایند مرتبط دانست. هدف این پژوهش آزمون اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر عزت نفس، تنظیم شناختی هیجان و رفتار خودجرحی غیرخودکشی در دختران دوره متوسطه شهرستان پردیس بود. برای این منظور، طی یک در این مطالعه نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل، 30 دانش‌آموز از بین دانشآموزان دختر دوره متوسطه اول شهرستان پردیس که حداقل یکبار رفتار خودجرحی غیرخودکشی را انجام داده بودند به صورت نمونه‌ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. گروه آزمایش رفتاردرمانی دیالکتیکی در 10 جلسه به صورت گروهی دریافت کرد. گروه‌ها قبل و بعد از مداخله از نظر عزت نفس، تنظیم شناختی هیجان، رفتارها و کارکردهای خودجرحی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کاهش رفتار خودجرحی، افزایش عزت نفس و کاهش فاجعه‌نمایی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می‌شود. با توجه به نتایج، رفتاردرمانی دیالکتیک می‌تواند در بهبود عزت نفس، تنظیم هیجان و کاهش رفتارهای خودجرحی در دختران نوجوان مفید واقع شود.
Due to the pressures and tensions between adolescence, self-injury may be done with the aim of reducing the negative tensions and emotions. Based on the emotional regulation model, the most important motivation in this behavior can be related to the regulation of unpleasant emotions. The aim of the present study was to examine the effectiveness of dialectical behavior therapy on self-esteem, cognitive emotion regulation, and non-suicidal self-injury behavior in Pardis secondary school girls. For this purpose, in this quasi-experimental study with pre-test, post-test and control group, 30 students from the junior high school girl students of Pardis City, who had performed at least once a non-suicidal self-injury behavior, were selected by access sampling and randomly assigned into two experimental and control groups. The experimental group received dialectical behavior therapy in 10 sessions. The groups were tested before and after the intervention in terms of self-esteem, cognitive emotion regulation, self-injury behaviour’s and functions. The results of covariance analysis showed dialectical behavior therapy in reducing self-injury behavior, increasing self-esteem and reducing catastrophe in the experimental group compared to the control group. According to the results, dialectical behavior therapy could improve self-esteem, emotion regulation and reduce self-injury behaviour’s in adolescent girls.
_||_