روش شناسی تفسیری ابوعلی فارسی
محورهای موضوعی : نامه الهیات
محسن زارعی جلیانی
1
(عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون)
محمد مهدی رضوانی حقیقی شیرازی
2
(عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز)
احمد جعفری
3
(دانش آموخته دکتری علوم قرآن و حدیث از دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون)
کلید واژه: تفسیر, نحو, تاریخ تفسیر, روش شناسی, ابوعلی فارسی,
چکیده مقاله :
ابوعلی فارسی از بزرگان و ادیبان معروف و مشهور قرن چهارم هجری و از مشاهیر دانشمندان متقدم و امام النحویون زمانه خویش است. او صاحب تالیفات ارزشمند و گرانبهایی در تفسیر و نحو است که مورد استناد مفسران قرار گرفته است. یافته ها حاکی از وجود یک کتاب تفسیری از ابوعلی فارسی است که مفقود گردیده ولی آثار و آراء تفسیری وی را می توان از دیگر تألیفاتش و همچنین از جوامع تفسیری قرن پنجم به بعد، بازیابی نمود. همچنین یافته ها نشان می دهد نامی از ابو علی فارسی در تاریخ تفسیر وجود ندارد. لذا این نوشتار تحلیلی کتابخانه‌ای با پژوهش در آثار و تألیفات ابوعلی و آراء تفسیری وی در آثار دیگر مفسران، رهیافتی به منهج تفسیری آن بزرگ دانشمند یافته است. اهمیت این پژوهش، احیای میراث تفسیری گذشتگان بالاخص متقدمین است. چون اساساً ضرورت دارد برای تکمیل چیستی و کارکرد تفسیر در سده های متقدم هجری به همه عناصر دست یافت.
Abu Ali Farsi is one of the great and famous writers of the fourth century AH and one of the famous scholars and Imam al-Nahwiyun of his time. He is the author of valuable and valuable writings on interpretation and syntax that have been cited by commentators. The findings indicate the existence of a commentary book by Abu Ali Farsi that has been lost, but his commentary works and opinions can be retrieved from his other writings as well as from commentary societies of the fifth century onwards. The findings also show that there is no name of Abu Ali Farsi in the history of Tafsir. Therefore, this library analytical article has found an approach to the interpretive method of that great scientist by researching the works and writings of Abu Ali and his interpretive opinions in the works of other commentators. The importance of this research is to revive the interpretive heritage of the past, especially the ancients. Because it is basically necessary to complete what and the function of interpretation in the early centuries AH, all the elements were achieved.
_||_