بررسی رابطه میان مهارت‌های اجتماعی و اعتماد به نفس در دختران فراری
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
محمد رضا ایروانی
1
(دکترای مددکاری اجتماعی و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی‌شهر.)
جعفر ابراهیمی
2
(عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال)
کلید واژه: اعتماد به نفس, دختران نوجوان, مهارت‌های اجتماعی, فرار از خانه,
چکیده مقاله :
فرار از خانه از جمله رفتارهای ناسازگارانه نوجوانان است و با توجه به پیامدهای سوء آن یکی از آسیب های اجتماعی و خانوادگی جامعه محسوب می شود. آسیبی که می‌تواند بهداشت روانی فرد و جامعه را تحت تاثیر قرار دهد. در این میان روند رو به افزایش آمار فرار دختران از خانه نگرانی هایی را به دنبال داشته است. پدیده فرار دختران پدیده ای چند علتی است که ریشه‌های آن را می توان در فقر، طلاق، جدایی‌های عاطفی والدین، رفاه و آزادی بیش از حد، تعرض جنسی اطرافیان، اعتیاد، شکاف بین نسل ها و اختلاف فرزندان و والدین جستجو کرد. در این مقاله به بررسی رابطه میان مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس با کاهش فرار از خانه دختران 12 تا 18 ساله شهر اصفهان پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی میزان فرار از خانه دختران کاهش می‌یابد.
Running away from home is one of the maladaptive behaviors of adolescents and regarding its adverse consequences, it is one of the social damages of the community. Damage that could affect the individual and community's mental health.Meanwhile there are more concerns about the increasing number of girls run aways. Girls running away roots in poverty, divorce, extreme prosperity and freedom, sexual assault, addiction, the gap between generations and the conflicts between children and parents. This article examines the relationship between social skills and self-confidence and reduction of the escape of the girls aged 12 to 18 in Isfahan. The results showed that with increased self-confidence and social skills the amount of girls running away from home decreases.
احدی، ح، و محسنی، ن، چ. (1371). مفاهیم بنیادی در روانشناسی نوجوانی و جوانی. تهران: انتشارات بنیاد.
احدی، ح، فروغی ابری، ا، ع، و آقایی، ا. (1382). مجموعه مقالات بزه، دیدگاهها و راهکارهای پیشگیرانه. تهران: چاپ اول.
اشرفی، م، ر. (1372). دنیای جوان. انتشارات سپهر، چاپ دوم، ص 36.
استیفن، م. (1378). دیباجهای به جامعهشناسی. انتشارات ققنوس، ص 267.
الماسی، م. (1375). بررسی رابطه اعتماد به نفس و انتخاب رشته تحصیلی در دانشآموزان پسر و دختر سال دوم نظام متوسطه. تهران: دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی.
بیابانگرد، ا. (1382). روشهای افزایش اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان. تهران: انجن اولیاء ومربیان، ص 96-97.
حیدری، م. (1381). روانشناسی فرار از خانه. انتشارات مهر قائم.
ستوده، ه، ا. (1384). جامعهشناسی مسائل اجتماعی ایران. تهران: انتشارات ندای آریانا، چاپ اول.
ستوده، ه، ا. (1384). آسیبشناسی اجتماعی. تهران: انتشارات آوای نور، ص 132 و 86-85.
شامبیاتی، ه. (1373). بزهکاری اطفال و نوجوانان. تهران: انتشارات کیان، ص 267.
شفیعآبادی، ع. (1371). نظریههای مشاوره و روان درمانی. دانشگاه تهران، چاپ چهارم، ص 126-122.
عمید،ح. (1365). فرهنگ سه جلدی. تهران: انتشارات سپهر، چاپ دوم، ص 1815.
قائمی، ع. (1373). سازگاری و تربیت دختران. تهران: انجن اولیاء و مربیان، ص 27-24.
مزلو، ا، ا، ا. (1369). زمینه رانشناسی. تهران: انتشارات رشد، جلد اول، ص 181.
نینوایی، ژ. (1375). اعتماد به نفس راه خوشبختی. تهران: انتشارات ندای فرهنگ، چاپ دوم، ص 11،13،218.
ویلیام اسکید، م. (1373). تفکر نظری درجامعهشناسی. ترجمه: ع، م، حاضری و دیگران. تهران: انتشارات نی.
اسمایلز، س. (1333). اعتماد به نفس. ترجمه: دشتی، تهران: چاپ ابن سینا.
رسولزاده طباطبایی، ک، و همکاران. (1384). بررسی مقایسهای ویژگیهای شخصیتی، شرایط اجتماعی و اقتصادی دختران فراری و دختران غیر فراری. دو ماهنامه علمی پژوهشی دانشور رفتار، دانشگاه شاهد، سال دوازدهم، دوره جدید، شماره 10.
محمدخانی، ش. (1386). عوامل روانی اجنماعی مؤثر در فرار دختران از خانه. فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، سال ششم، شماره 25.