جهانی شدن ارتباطات و تحول در مفهوم دیپلماسی
محورهای موضوعی : جامعه شناسی
محمد یوسفی جویباری
1
(
گروه علوم سیاسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی؛ تبریز- ایران (نویسنده مسؤل).
)
ناصر خورشیدی
2
(
کارشناسی‌ارشد دیپلماسی و سازمان‌های بینالمللی دانشکده روابط بینالملل وزارت امور خارجه.
)
حسین شاه‌مرادی
3
(
کارشناسی‌ارشد مطالعات منطقه‌ای دانشکده روابط بینالملل وزارت امور خارجه.
)
کلید واژه: سیاست خارجی, دیپلماسی فرهنگی, جهانی شدن ارتباطات, قدرت نرم و قدرت سخت,
چکیده مقاله :
هدف از نوشتار حاضر، بررسی دو مفهوم دیپلماسی و جهانی شدن و هم چنین تحلیل تاثیراتی است که دولت ها درعرصه دیپلماسی و سیاست خارجی از پدیده جهانی شدن پذیرفته اند. بنابراین، سوالی که در این راستا قابل طرح و ارزیابی می باشد، این است که جهانی شدن چه تاثیری بر سیاست خارجی و به تبع آن دیپلماسی کشورها گذارده است؟ فرضیه مقاله بدین صورت می باشد: جهانی شدن با بی اعتبار نمودن عنصر فضا و زمان و هم چنین گسترش روز افزون فن آوری های ارتباطی و اطلاعاتی، باعث گرایش هر چه بیشتر کشورها به استفاده از قدرت نرم در سیاست خارجی که به طور ملموس در دیپلماسی فرهنگی تجلی یافته، گردیده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و بیشتر دوره زمانی بعد از جنگ سرد را در بر خواهد گرفت.
The goal of this paper is to survey globalization and diplomacy and also analyzing the impact governments have been received from globalization phenomena in diplomacy and foreign affairs areas. Therefore, the question that can be raised is: What is the influence of globalization on foreign policy and diplomacy of countries? The hypothesis of the study is that, globalization by discrediting the place and time and also the extension of communication technologies are caused the countries to use soft power in foreign affairs that is manifested in their cultural diplomacy. The research method is descriptive-analytical and consists the period of post-cold war.
آدینهوند، احمد. (1393). ظرفیتها و زمینههای تاثیرگذاری دیپلماسی فرهنگی در سیاست خارجی ایران. در حاجیانی و ایرانشاهی: درآمدی بر دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
اسماعیلیفرد، مریم. (1393). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. در حاجیانی و ایرانشاهی: درآمدی بر دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
اسمیت و بیلیس. (1388). جهانی شدن سیاست: روابط بینالملل در عصر نوین (زمینه تاریخی، نظریهها، ساختارها و فرایندها). مترجم: ابولقاسم، راهچمنی و دیگران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
جوادی ارجمند، محمدجعفر. (1392). تاثیر جهانی شدن فرهنگ بر جایگاه دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی.سال دهم، شماره 34.
حسنخانی، محمد. (1384). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها. دو فصلنامه دانش سیاسی. شماره دوم.
شولت، جن آرت. (1388). جهانی شدن سیاست. در اسمیت و بلیس: جهانی شدن سیاست: روابط بینالملل در عصر نوین (زمینه تاریخی، نظریهها، ساختارها و فرایندها). مترجم: ابولقاسم راه چمنی و دیگران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
شهرامنیا و نظیفی. (1392). تاثیر جهانیشدن بر دیپلماسی فرهنگی؛ با تاکید بر نظریه صلحسازی. فصلنامه راهبرد فرهنگ. شماره بیست و چهارم.
رضایی و ترابی. (1392). سیاست خارجی حسن روحانی؛ تعامل سازنده در چارچوب توسعهگرا. فصلنامه تحقیقات سیاسی بینالمللی. شماره پانزدهم.
قوام، عبدالعلی. (1390). روابط بینالملل: نظریهها و رویکردها. تهران: انتشارات سمت.
نیاکویی، امیر. (1386). جهانیشدن اقتصاد و توسعه با نگاهی به ایران (گذاری بر جهانیشدن و اقتصاد سیاسی ایران). تهران: موسسه انتشاراتی کتاب دانشجو.
Cummigs, M. (2009). Cultural Diplomacy and the United States government. A Survey, American for the Arts.
Kieldanowic, M. R. (2009). Cultural Diplomacy as a form of International Communication. Institute for International Studies.
Kirsten, A. & et al. (2007). Cultural Diplomacy. Printed by: Iprint, Leicester.
Mark, S. (2009). A Greater Role of Cultural Diplomacy. Netherland Institute of International Relations Clingendael.
Mulcahy, K. (1999). Cultural Diplomacy and the Exchange Programs. The Journal of Art Managements Law Society. Vol. 29. No.1.
|
|