بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با میزان گرایش به ارتکاب جرم در مناطق ده‌گانه تبریز

محورهای موضوعی : جامعه شناسی

جواد علی‌اکبر‌پور ¹ ( کارشناس‌ارشد علوم اجتماعی، گروه جامعه‌شناسی؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز - ایران )
فیروز راد ² ( استادیا‌ر گروه ‌علوم ‌اجتماعی، ‌دانشگاه‌ پیام نور- صندوق ‌پستی 193953697، تهران- ایران. )

تاریخ دریافت : 1395/05/19 تاریخ پذیرش : 1395/05/19 تاریخ انتشار : 1394/01/01

کلید واژه: عوامل اجتماعی, گرایش به ارتکاب جرم, نابسامانی خانوادگی, فقر و دین‌داری,

چکیده مقاله :

در غالب شهرهای جهان جرایم معمول، تهدیدی جدی برای حیات تمامیت فردی و دارایی های انسان - هاست. وقوع بیش از حد این جرایم در محیط های شهری نه فقط با اصول مسلم نظم اجتماعی تعارض دارند بلکه همراه خود ضایعات سنگین سختی و رنج انسان ها، به هدر رفتن منابع اقتصادی، سرخوردگی شهروندان و وخامت کلی در کیفیت زندگی را به ارمغان می آورند. این اثر با هدف مطالعه و بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با میزان گرایش به ارتکاب جرم در مناطق ده گانه تبریز انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق ازکل جمعیت 1494998 نفری ساکن در مناطق ده گانه شهر تبریز، جمعیت شهری 1216430 نفری بالای 15 سال ساکن در مناطق ده گانه شهر تبریز می باشد که با استفاده از فرمول کوکران و با روش های نمونه گیری تصادفی، تعداد 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. روش تحقیق به کار گرفته شده پیمایشی بوده و با ابزار پرسشنامه اقدام به گرد آوری داده های اولیه گردید. نتایج آزمون فرضیات نشان داد که بین میزان فقر و میزان گرایش به ارتکاب جرم مقدار 547/0، بین میزان دین داری افراد و میزان گرایش به ارتکاب جرم مقدار 617/0- ، بین میزان تراکم جمعیتی و میزان گرایش به ارتکاب جرم مقدار 296/0، بین میزان تراکم جمعیتی خلافکاران و میزان گرایش به ارتکاب جرم مقدار 569/0، بین میزان نابسامانی خانوادگی و میزان گرایش به ارتکاب جرم مقدار 705/0، بین میزان دسترسی به امکانات و فضاهای ورزشی- تفریحی و میزان گرایش به ارتکاب جرم مقدار 578/0- و بین سن افراد و میزان گرایش به ارتکاب جرم مقدار 113/0- رابطه وجود دارد. نتیجه رگرسیون برای فرضیه اصلی تحقیق نشان داد متغیر های میزان نابسامانی خانوادگی با ضریب 353/0، میزان دین د اری با ضریب 223/0 و هم چنین میزان فقر با ضریب 244/0 بالاترین تاثیر رگرسیونی را روی متغیر میزان گرایش به ارتکاب جرم دارند.

چکیده انگلیسی:

In most cities of the world, ordinary crimes are the serious threat to human beings personal integrity and his assets. Too much occurrence of the crime in urbane environments is not only inconsistent with the tenets of social order, but also, brings heavy losses, the loss of economic resources, frustrated citizens and general deterioration in the quality of life. This research conducted to examine the social factors associated with the propensity to commit crimes in ten districts in Tabriz. The population of the study is all people residents in 10 districts of Tabriz (1494998) and 1216430 people above 15 years old among whom 384 people were selected using Cochran and random sampling methods. The research method is survey and a questionnaire used to collect data. The results are as follows: there is relationship between poverty and tendency to commit crime as 0.547, between religiosity and tendency to commit crime as -0.617, between population density and tendency to commit crime as 0.296, between offenders’ population density and tendency to commit crime as 0.569, between family turmoil and  tendency to commit crime as 0.705, between availability of facilities and spaces for recreation and sport and  tendency to commit crime as -0.578, between age and tendency to commit crime as -0.113. Also, the regression results show that, family turmoil (0.353), religiosity (0.2230) and poverty (0.244) variables have the highest influence on the tendency to commit crime.

منابع و مأخذ:

منابع

آزاد ارمکی، ت. (1388). نظریه­های جامعه­شناسی. تهران: انتشارات سروش.

ابوالحسن تنهایی، ح. (1390). جامعه­شناسی دین. تهران: انتشارات بهمن برنا.

ابوالحسن تنهایی، ح. (1391). نظریه­های جامعه­شناسی. مشهد: نشر مرندیز.

احمدی، ح. (1392). جامعه­شناسی انحرافات. تهران­: انتشارات سمت.

تامپس، ک. (1388). دورکیم. ترجمه: ش، مسمی­پرست. تهران: نشر نی.

رفیع­پور­، ف. (1392). توسعه و تضاد­. تهران­: شرکت سهامی انتشار.

ریتزر، ج. (1389). نظریه جامعه­شناسی در دوران معاصر. ترجمه: م، ثلاثی. تهران: انتشارات علمی.

شایان­مهر، ع. (1377). دایرة­المعارف تطبیقی علوم اجتماعی. تهران: انتشارات کیهان.

شجاعی­زند، ع. (1391). مدلی برای سنجش دین­داری در ایران. مجله جامعه­شناسی. دوره ششم، شماره اول، صص 65-35.

شیخاوندی، د. (1384). جامعه­شناسی انحرافات و مسائل جامعتی ایران. تهران: نشر قطره.

صدیق سروستانی، ر. (1390). آسیب­شناسی اجتماعی­. تهران: انتشارات سمت.

غفاری، غ؛ و دیگری. (1383). جامعه­شناسی تغییرات اجتماعی. تهران­: انتشارات آگرا- لویه.

فیالکوت­، ی. (1383). جامعه­شناسی شهر. ترجمه: ع، نیک­گهر. تهران­: نشر آگاه.

کازمایر، ل. (1357). اصول مدیریت. ترجمه: ا، زمردیان و دیگری. تهران: انتشارات مرکز آموزش مدیریت دولتی.

کسل، ف. (1392). چکیده آثار آنتونی گیدنز. ترجمه: ح، چاوشیان. تهران: انتشارات ققنونس.

کوئن­، ب. (1389). درآمدی به جامعه­شناسی. ترجمه: م، ثلاثی. تهران­: انتشارات توتیا.

کی­نیا، م. (1357). مبانی جرم­شناسی. تهران­: انتشارات دانشگاه تهران.

گومز بواندیا، ﻫ. (1380). جرایم شهری (گرایش­ها و روش­های مقابله با آن­ها). ترجمه: ف، گیوه­چیان. تهران: انتشارات دفتر پژوهش­های فرهنگی.

گیدنز، آ. (1386). جامعه­شناسی. ترجمه: م، صبوری. تهران: نشر نی.

گیدنز، آ. (1388). دورکیم. ترجمه: ی، اباذری. تهران: انتشارات خوارزمی.

لچت، ج. (1392). پنجاه متفکر بزرگ معاصر. ترجمه: م، حکیمی. تهران: انتشارات خجسته.

وثوقی، م. (1385). مبانی جامعه­شناسی. تهران: انتشارات بهینه.

هاروی، د. (1379). عدالت اجتماعی و شهر. ترجمه: ف، حسامیان و دیگران. تهران: انتشارات شرکت پردازش و برنامه­ریزی شهری.

همیلتون، م. (1392). جامعه­شناسی دین. ترجمه: م، ثلاثی. تهران: نشر ثالث.