ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس اهمال‌کاری فعال در بین دانشجویان دانشگاه خوارزمی شهر کرج

محورهای موضوعی : تربیتی

ثنا پناهی پور ¹ (کارشناس ارشد روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.)
مهدی عرب زاده ² (استادیار گروه روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.)
فرشته چراغی ³ (دکترای روان‌شناسی تربیتی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران.)

تاریخ دریافت : 1396/11/16 تاریخ پذیرش : 1398/04/05 تاریخ انتشار : 1398/10/01

کلید واژه: دانشجویان دانشگاه, تحلیل عاملی تأییدی, پایایی, اهمال‌کاری فعال, روایی واگرا,

چکیده مقاله :

این پژوهش با هدف تعیین ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس اهمال‌کاری فعال، شامل پایایی، روایی واگرا و روایی سازه به‌منظور آماده‌سازی آزمون برای پژوهش‌های تربیتی و شناختی انجام شده است. این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود. نمونة این پژوهش شامل 273 نفر (127 دختر و 146 پسر) دانشجویان دانشگاه خوارزمی بود که با روش نمونه‌گیری تصادفیخوشه‌ای انتخاب شدند و با مقیاس اهمال‌کاری فعال چوی و موران (2009) و مقیاس اهمال‌کاری غیرفعال تاکمن (1991) مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد در تحلیل عاملی تأییدی، ساختار مقیاس برازش قابل قبولی با داده‌ها دارد. پایایی مقیاس برحسب ضرایب آلفای کرونباخ و تتای ترتیبی در مورد گروه نمونه محاسبه و تأیید شد. به‌طورکلی یافته‌های تحلیل عاملی، تقریباً مشابه تحقیقات انجام‌گرفته در فرهنگ اصلی و ضرایب روایی و پایایی نیز به نتایج تحقیقات پیشین نزدیک بود؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت با توجه به خصوصیات روان‌سنجی مطلوب، ابزار پژوهش حاضر می‌تواند در پژوهش‌های مربوط به اهمال‌کاری فعال به کار رود.

چکیده انگلیسی:

The aim of this study was to investigate of psychometric properties of the active Procrastination scale, including reliability, validity and confirmatory factor analysis in order to prepare the test for Educational and cognitive research. This descriptive-correlation study was a type of validation and the sample size of this study was 273 students (127 girls and 146 boys) selected through random cluster sampling among Students at Kharazmi University and they were tested by the Active Procrastination and Passive Procrastination scale. The results of the confirmatory factor analysis confirm that the structure of the scale has an acceptable fit with the data. Internal consistency in term of the ordinal Theta and cronbach’s alpha coefficients in the sample group has been computed and confirmed. The Results of factor analysis, conducted in the main culture, reliability and validity coefficients were similar to the previous studies. According to the psychometric property, this present scale can be applied in Active procrastination research.

منابع و مأخذ:

شهنی ییلاق، م؛ مهرابی‌زاده هنرمند، م؛ حقیقی، ج؛ سالمتی، ع . (1385). بررسی میزان شیوع تعلل و تأثیر آموزش مدیریت زمان و مدیریت رفتار بر کاهش آن در بین نوجوانان شهر اهواز: پایان‌نامه دکتری روان‌شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز.

مقدس بیات، م . (1382). هنجاریابی آزمون سنجش اهمال‌کاری تاکمن برای دانشجویان: پایان‌نامه کارشناسی ارشد روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، تهران.

Akinsola, M. K., Tella, A., & Tella, A. (2007). Correlates of academic procrastination and mathematics achievement of university undergraduate students. Eurasia Journal of Mathematics, Science & Technology Education, 3(4), 363-370.‌

Alexander, E. S., & Onwuegbuzie, A. J. (2007). Academic procrastination and the role of hope as a coping strategy Personality and Individual Differences, 42(7), 1301-131.

Bembenutty, H., & Karabenick, S. A. (2004). Inherent association between academic delay of gratification, future time perspective, and self-regulated learning. Educational Psychology Review, 16(1), 35-57.

Bond, M. J., & Feather, N. T. (1988). Some correlates of structure and purpose in the use of time. Journal of Personality and Social Psychology, 55, 321–329.

Choi, J. N., & Moran, S. V. (2009). Why not procrastinate? Development and validation of a new active procrastination scale. The Journal of Social Psychology, 149(2), 195-211.

Chowdhury, S. F., & Pychyl, T. A. (2018). A critique of the construct validity of active procrastination. Personality and Individual Differences, 120, 7–12.

Chu, C. A. H., & Choi, J. N. (2005). Rethinking procrastination: Positive effects of" active" procrastination behavior on attitudes and performance. The Journal of Social Psychology, 145(3), 245-264.

Ellis, A., & Knaus, W. J. (1979). Overcoming procrastination: or, how to think and act rationally in spite of life's inevitable hassles. Signet.

Fee, R. L., & Tangney, J. P. (2000). Procrastination: A means of avoiding shame or guilt? Journal of Social Behavior and Personality, 15, 167–184.

Fernie, B. A., Bharucha, Z., Nikcevic, A. V., Marino, C., & Spada, M. M. (2017). A metacognitive model of procrastination. Journal of Affective Disorders, 210, 196–203.

Ferrari, J. R. (2001). Procrastination as self‐regulation failure of performance: effects of cognitiven load, self‐awareness, and time limits on ‘working best under pressure’. European journal of Personality, 15(5), 391-406.

Habelrih, E. A., & Hicks, R. E. (2015). Psychological well-being and its relationships with active and passive procrastination. International Journal of Psychological Studies, 7, 25–34.

Hensley, L. C. (2014). Reconsidering active procrastination: Relations to motivation and achievement in college anatomy.Learning and Individual Differences, 36, 157-164.

Kim, S., Fernandez, S., & Terrier, L. (2017). Procrastination, personality traits, and academic performance: When active and passive procrastination tell a different story. Personality and Individual Differences, 108, 154-157.

Klassen, R. M., Krawchuk, L. L., & Rajani, S. (2008). Academic procrastination of undergraduates: Low self-efficacy to self-regulate predicts higher levels of procrastination. Contemporary Educational Psychology, 33(4), 915-931.

Knaus, W. J. (2000). Procrastination, blame, and change. Journal of Social Behavior and Personality, 15(5), 153.

Steel, P. (2007). The nature of procrastination: A meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure. Psychological Bulletin, 133(1), 65-94.

Lee, E. (2005). The relationship of motivation and flow experience to academic procrastination in university students. The Journal of Genetic Psychology, 166(1), 5-15.‌

Liu, W., Pan, Y., Luo, X., Wang, L., & Pang, W. (2017). Active procrastination and creative ideation: The mediating role of creative self-efficacy. Personality and Individual Differences,119, 227-229.

Seo, E. H. (2013). A comparison of active and passive procrastination in relation to academic motivation. Social Behavior and Personality: an international journal, 41(5), 777-786.

Steel, P. (2007). The nature of procrastination: A meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure. Psychological Bulletin, 133(1), 65-94.

Steel, P. (2010). Arousal, avoidant and decisional procrastinators: Do they exist? Personality and Individual Differences, 48, 926–934.

Tan, C. X., Ang, R. P., Klassen, R. M., Yeo, L. S., Wong, I. Y., Huan, V. S., & Chong, W. H. (2008). Correlates of academic procrastination and students’ grade goals. Current Psychology, 27(2), 135-144.‌

Tice, D. M., & Baumeister, R. F. (1997). Longitudinal study of procrastination, performance, stress, and

 

health: The costs and benefits of dawdling. Psychological Science, 8, 454–458.

Tuckman, B. W. (1991). The development and concurrent validity of the procrastination scale. Educational and psychological measurement, 51, 473-480.

Tuckman, B. W. (2002). Academic procrastinators: Their rationalizations and web-course performance. The Ohio State University, APA Symposium Paper, Chicago.

Wang, J. (2013). Active and Passive Procrastination of University Students Enrolled in Writing Courses Across Varying Course Delivery Models. Master of Science dissertation, The Pennsylvania State University.

Wolters, C. A., Yu, S. L., & Pintrich, P. R. (1996). The relation between goal orientation and students' motivational beliefs and self-regulated learning. Learning and individual differences, 8(3), 211-238.