اثربخشی مثبت‌اندیشی و دعا بر اضطراب و افسردگی جوانان 17 تا 19 ساله
محورهای موضوعی : تربیتی
1 - کارشناس ارشد روان‌شناسی صنعتی و سازمانی، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت، مرودشت، ایران
2 - کارشناس ارشد روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد واحد مرودشت، مرودشت، ایران
کلید واژه: جوانان, اضطراب, مثبت‌اندیشی و دعا, افسردگی,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مثبت‌اندیشی و دعا بر اضطراب و افسردگی جوانان 17 تا 19 سالۀ خانواده‌های تحت حمایت کمیتۀ امداد امام خمینی(ره) شهر شیراز به مرحلۀ اجرا در آمده است. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون همراه با گروه گواه است. به‌منظور دسترسی به هدف از بین همۀ جوانان 17 تا 19 ساله در خانواده‌های تحت حمایت کمیتۀ امداد امام خمینی(ره) 30 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس برای پاسخگویی به پرسشنامه‌های پژوهش انتخاب شدند که به‌صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند که گروه آزمایش 8 جلسۀ 5/1 ساعته آموزش تلفیقی مثبت اندیشی و دعا دریافت کردند. بدین منظور از بستۀ آموزشی مثبت‌اندیشی و دعا (محمدی، 1393) و دو پرسشنامۀ افسردگی (بک، 1988) و اضطراب (بک، 1990) استفاده شد. داده‌های حاصل از پرسشنامه‌ها با استفاده از روش آماری آزمون تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتیجۀ حاصل نشان داد که آموزش مثبت‌اندیشی و دعا، میزان اضطراب و افسردگی را کاهش می‌دهد (01/0P<).
This study examined the effectiveness of positive thinking and prayer on anxiety and depression among 17-19 year olds from families supported by Imam Khomeini Relief Foundation in Shiraz. It was a semi-experimental research using a pretest - posttest method with control group. In so doing, from the population 30 available samples were selected to complete the questionnaires. They were randomly assigned to experimental and control groups (15 each). The experimental group received 8 ninety-minute sessions of positive thinking and prayer education. The instruments were Positive Thinking and Prayer Package (Mohammadi, 2014), Depression Questionnaire (Beck, 1988) and Anxiety Questionnaire (Beck, 1990). The data from the questionnaires were analyzed using ANCOVA. The results showed that positive thinking and prayer education decreased anxiety and depression.
Abbotts, J., Williams, R., Sweeting, H., & West, P. (2004). Is Going To Church Good Or Bad For You? Denomination, Attendance And Mental Health Of Children In West Scotland. Social Science & Medicine, 58: 645–656.
Bream, A.W., Mooi, B., Schaap Jonker, J., Van Tilburg, W.D.J. (2008). God Image And Five- Factor Model Personality Characteristics In Later Life: A Study Among Inhabitants Of Saasenheim In The Netherlands. Mental Health, Religion & Culture. 11: 546-559.
Debbie, J. (2010). Association Between Quality Of Life, Coping Styles, Optimism And Anxiety And Depression In Pretreatment Patients With Head And Cancer. Journal Of Social And Clinical Psychology, 110-125.
Kézdy, A., Martos, T., Boland, V., & Horváth-Szabó, K. (2010). Religious Doubts And Mental Health In Adolescence And Young Adulthood: The Association With Religious Attitudes. Journal Of Adolescence, 3(16): 1-9.
Koenig, H.G., Gorge, L.K., & Peterrson, B.L. (2011)., Effect Of Aerobic Exercise On Women Mental Health, Journal Of Uremia Nursing & Midwifery Factually, 9, 49- 52.
Megowan, K. (2012). Concreteness Of Positive, Negative, And Neutral Repetitive Thinking About The Future. Behavior Therapy, 43(17): 300–312.
Peterson, C. (2000) Optimistic Explanatory Style, Handbook Of Positive Psychology, Oxford University Press, New York.p.244-256.
Schapman, A.M., & Inderbitzen- Nolan, H.M. (2002)., The Role Of Religious Behavior In Adolescent Depressive And Anxious Symptomatology, Journal Of Adolescence, 25: 631-643.
Smith, BT., McCullough, EM., Pool, J. (2003) Religiousness And Depression: Evidence For A Main Effect And The Moderating Influence Of Stressful Life Events. Psychological Bulletin; 129(4): 614-36.