نگاهی به تاریخچۀ شیواپرستی در دین هندویی: خاستگاه، تحول و مکاتب آن
محورهای موضوعی : مسیحیت
فتح الله مجتبایی
1
(ندارد)
پریا الیاسی
2
(ندارد)
کلید واژه: رودره, شیوا, تمدن درۀ سند, شکتی, پشوپتی, بهکتی,
چکیده مقاله :
شیواپرستی از گرایش های مهم دین هندویی است که پیروان بسیاری را به خود اختصاصمی دهد. این گرایش بر پرستش شیوا، خدای کهن که مفاهیم متباینی را در خود دارد ، متمرکزاست. شیوا خدایی پیش از آریایی است که در طی گذاری نسبتاً طولانی، از تمدن پیش آراییتا دین هندویی متأخر، جایگاه ویژه ای در دین هندویی به دست آورد . این سیر تحول با توجهبه متون مقدس اصلی هندو قابل درک است . افزون بر این، می توان مشاهده کرد که بقایایفرهنگ تمدن باشکوه پیش از آریایی، به ویژه تمدن شهرهای موهنجودارو و هاراپا، که پس ازاستیلای اقوام هندواروپایی و انقراض تمدن های شهرنشین آن دیار به کلّی محو نشده بود ودر قشرهای پایین و پست جامعۀ دینی هند و در میان اقوام بومی دراویدی نژاد آثاری از آنباقی ما نده بود، رفته رفته سر برآورد و بسان مکتب یوگا و شیواپرستی، ارکان مهم دینهندویی امروز را تشکیل داد . شیواپرستی اشکال نظام مند بیشتری در فرقه های شیوایی به خودمی گیرد که هر یک با وجود برداشت متفاوت خود، اصول اعتقادی ویژ های دارند
Śaivism, a major sect of Hinduism, enjoys many devotees in India.Śiva, a god with paradoxical attributes, is devotionally worshiped inŚaivism. Śiva is, in fact, a pre-Vedic god which developed in arelatively long period, from pre-Vedic civilization to later Hinduism,and finally became a prominent god of India. This development istraceable in the Hindu scriptures. Besides, the remnants of the gloriouspre-Vedic civilization, especially in Mohenjodaro and Harappa, castsome light on the study of this development. Some scholars believe thatpre-Vedic teachings and religious practices survived among the lowerclasses of the Hindu society and was gradually transmitted to otherclasses. These pre-Vedic beliefs mingled with the Vedic religion andfinally brought forth the Yoga school and Śaivism. Therefore, in laterHinduism, we can see several Śaiva sects with their specific beliefs andpractices.