وارستگی و رنج در الاهیات سلبی- تمثیلی یوحنای صلیبی
محورهای موضوعی : مسیحیت
مسعود صادقی
1
(استادیار دانشگاه تهران، تهران، ایران)
ربابه آبداری
2
(کارشناس ارشد عرفان اسلامی، پژوهشکده امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: تجرد, رنج, یوحنای صلیبی, عرفان مسیحی, تنویر, اتحاد, عشق,
چکیده مقاله :
خوان دلاکروث (1542-1591م) خالق چهار اثر عرفانی ارزنده است که ادبیات درخشان آن‌ها با بهره‌گیری از نمادهای الهیات سلبی، نگارش تمثیل‌گونه به پیروی از روش کتاب مقدس و رمزگشایی از زبان مجازی آن، در کنار به کارگیری عالی‌ترین مفاهیم عرفانی به شیوه‌ای روان و قابل فهم و درعین حال مدوّن که هم‌چون پلکانی سالکان طریق را به سوی اعلی مرتبه کمال می‌رساند، آثار وی را تا سطح شاهکارهایی کم‌نظیر پیش‌برده است. در حقیقت، تأثیر عمیق دلاکروث در عرفان مسیحی قرون وسطی، بیش از هرچیز، به دلیل شرح مرحله‌ای در سلوک عرفانی است که با نام شب تیره حس معرفی می‌شود که در شهیرترین اثر خود - شب تیره نفس- با تکیه‌ای بی نظیر بر اهمیت جایگاه عشق در سلوک، بدان پرداخته است؛ هم‌چنین، رمزگشایی از تمثیلات برجسته عرفان مسیحی در کنار ارائه تصویری مسیح‌شناسانه از درد و رنج و طرح نظریه‌ای پویا در باب تجرد (وارستگی) و ارتباط عمیق آن با تسلیم، نام وی را در شمار اثرگذارترین عرفای قرون وسطی مسیحی ثبت نموده است.
John of the Cross (1542-1591) is the creator of the four great, brilliant and admirable mystical works. Using symbols of negative-allegorical theology to follow the figurative language of the Bible, and mystical concepts in a systematic way, these works try to elevate seekers to the supreme perfection. In fact, the profound impact of John of the Cross on Christian mysticism of the Middle Ages was due to, most of all, a stage in mysticism, which is called "the dark night of the sense". This stage was introduced in his masterpiece, Dark Night of the Soul, which is known for its emphasizing the place of love in mystical path. Decoding the prominent parables of Christian mysticism, John of the Cross gives a Christian image of suffering and a dynamic theory of detachment that is far from desolation and has deep connection with the submission.
_||_