فداء در الهیات پولسی: نقد مفسران و عالمان دینی بر آن
محورهای موضوعی : مسیحیت
محمد علی ایازی
1
(عضو هیآت علمی گروه مطالعات قرآنی- دانشگاه علوم تحقیقات)
حمیده امیریزدانی
2
(دانشجو و دستیار)
کلید واژه: فداء, الهیات پولسی, گناه ازلی, آمرزیدگی, نقد تاریخی,
چکیده مقاله :
فداء را یکی از تعالیم اساسی پولس می‌دانند که بیشتر در رساله‌های غلاطیان و رومیان به طورگسترده‌ای طرح و بسط یافته است. این تعلیم بنیادین به مرور زمان در اندیشه‌های آنسلم و آکویناس به شکل آموزه‌ای منسجم در کنار دیگر آموزه‌های اصلی قرار گرفت. در دورة حاضر و با توجه به چرخش‌های الهیاتی، و این که سخن از الهیات پولسی در مقام مفسر و بنیانگذار دوم مسیحیت مطرح شده است، متفکران معاصر به تبیین این آموزه پرداخته‌اند. در واقع پس از شکل‌گیری روش نقد تاریخی و اسطوره‌زدایی، فداء به مثابة یکی از اساسی‌ترین آموزه‌ها نزد متفکران مسیحی مورد بازخوانی قرار گرفت. این نوشتار می‌کوشد به شرح آرای آن دسته متألهانی بپردازد که در زمان معاصر با روش نقد تاریخی آرای خود را شرح داده‌اند. افزون برمتفکران مسیحی، متفکران مسلمان نیز در شرح و نقد این آموزه کوشیده‌اند. در این پژوهش بررسی فداء در الهیات پولسی، و نیز آرای توماس میشل، فیلیپ کویین و مایکل گولدر در جهان مسیحی به دلیل کاربرد روش نقد تاریخی، وعلامه طباطبایی و رشیدرضا دو متفکر معاصر مسلمان به سبب رجوع مستقیم به متون مسیحی، از موضوعات اساسی است.
Atonement has been considered as one of the basic teachings of Paul, which is elaborated mostly in Galatians and Romans. This fundamental teaching gradually took an integrated shape and became an essential part of Anselm and Aquina’s thoughts. In the modern period, changes in theological views and considering Paul as the interpreter and second founder of Christianity has made the contemporary thinkers to reconsider the issue. In fact, after the formation of historical criticism and demythologizing, atonement as a fundamental teaching was reconsidered by Christian thinkers. The present study tries to deal with the views of contemporary theologians with historical critical approach, such as Thomas Micheal, Philip Queen and Micheal Golder. Beside these theologians, the views of some contemporary Muslim thinkers such as cAllāmeh Tabāãabā’Ê and Rashid Reza, who have direct refrence to Christian texts, is also considered.
_||_