بررسی روایی و پایایی نسخه ایرانی پرسشنامه حضور شناختی دانشجویان در آموزش مجازی
محورهای موضوعی : روان سنجی
خدیجه ابوالمعالی الحسینی
1
,
حدیث فرودی صفات
2
,
محمدآزاد عبداله پور
3
1 - استاد، گروه روان شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشجو دکتری روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد واحد رودهن، تهران، ایران
3 - روانشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد
کلید واژه: حضور شناختی, پایایی, روایی, آموزش مجازی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش بررسی روایی و پایایی پرسشنامه ی حضور شناختی بود که توسط کانگ، پارک و شین(2007 ) ساخته شد. روش پژوهش زمینه‌یابی-توصیفی بود. 256 دانشجو پرسشنامه مذکور را تکمیل کردند. برای روایی، نظر 8 متخصص دریافت شد و نسبت روایی محتوایی برای هر یک از عبارات پرسشنامه ها محاسبه گردید، که مقدار ضریب آن از 0/79 بیشتر بود. همچنین ضریب شاخص روایی محتوایی برای هر یک از گویه ها 0/75 و بیشتر محاسبه شد. و به جهت بررسی پایایی ابزار، ابتدا آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی به منظور بررسی ساختار عاملی پرسشنامه انجام گرفت، اما شاخص‌های برازندگی در حد پذیرش نبودند. لذا، تحلیل عاملی اکتشافی با روش تحلیل مؤلفه‌های اصلی و چرخش واریماکس انجام گرفت و سه عامل حضور شناختی آگاهانه، حضور شناختی عمیق و مدیریت منابع یادگیری شناسایی شد. در مجموع این سه عامل 66/57 درصد از واریانس کل آزمون را تبیین کردند. همسانی درونی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ در مولفه اول، 0/83، مؤلفه دوم 0/91، و مولفه سوم 75/0 بود. پرسشنامه ی مذکور، از روایی و پایایی مناسبی برای سنجش حضور شناختی برخوردار است، از این رو توصیه می‌شود به عنوان ابزاری اندازه‌گیری حضور شناختی در دانشجویان به کار رود.
The purpose of this research was to Validity and reliability the cognitive presence questionnaire by Kang, Park and Shin (2007). The research method was field-descriptive. 256 students completed the said questionnaire. For validity, the opinions of 8 experts were received and the content validity ratio was calculated for each of the statements of the questionnaires, whose coefficient value was greater than 0.79. Also, the coefficient of content validity index for each item was calculated as 0.75 or more. And in order to check the reliability of the tool, first, Cronbach's alpha and confirmatory factor analysis were performed to check the factorial structure of the questionnaire, But the fitness indicators were not acceptable. Therefore, exploratory factor analysis was performed with principal component analysis and Varimax rotation, and three factors of conscious cognitive presence, deep cognitive presence, and learning resource management were identified. In total, these three factors explained 66.57% of the total variance of the test. The internal consistency of the questionnaire with Cronbach's alpha method was 0.83 in the first component, 0.91 in the second component, and 0.75 in the third component. The mentioned questionnaire has good validity and reliability for measuring cognitive presence. Therefore, it is recommended to be used as a tool for measuring cognitive presence in students.
Bellanca, J. A. (2014). Deeper learning: Beyond 21st century skills. Solution Tree Press. Chen, G., & Chiu, M. M. (2007). Effects of previous messages’ evaluations, knowledge content, social cues and personal information on the current message
during online discussion. Conrad, R.-M., & Donaldson, J. A. (2012). Continuing to engage the online learner: More activities and resources for creative instruction. John Wiley & Sons.
Garrison, D. R. (2016). E-learning in the 21st century: A community of inquiry framework for research and practice. Routledge. Garrison, D. R., Anderson, T., & Archer, W. (2001). Critical thinking, cognitive presence, and computer conferencing in distance education. American Journal of
Distance Education, 15(1), 7–23. Garrison, D. R., & Cleveland-Innes, M. (2005). Facilitating cognitive presence in online learning: Interaction is not enough. The American Journal of Distance
Education, 19(3), 133–148.
Harrell, K. B. (2017). The impact of blended learning on social presence, cognitive presence, teaching presence, and perceived learning. Liberty University. Kang, M., Suh, H., & Moon, K. (2005). Relationships among Presence Factors and Perceived Outcomes in Online Collaborative Learning. EdMedia+ Innovate
Learning, 2844–2849.
Kaufman, J. C., & Beghetto, R. A. (2009). Beyond big and little: The four c model of creativity. Review of General Psychology, 13(1), 1–12.
Lawshe, C. H. (1975). A quantitative approach to content validity. Personnel Psychology, 28(4), 563–575. Oriogun, P. K., Ravenscroft, A., & Cook, J. (2005). Validating an approach to examining cognitive engagement within online groups. The American Journal of
Distance Education, 19(4), 197–214.
Riva, G. (2009). Is presence a technology issue? Some insights from cognitive sciences. Virtual Reality, 13, 159–169.
Schraw, G. (1998). Promoting general metacognitive awareness. Instructional Science, 26(1), 113–125. Shea, P., & Bidjerano, T. (2009). Community of inquiry as a theoretical framework to foster “epistemic engagement” and “cognitive presence” in online education.
Computers & Education, 52(3), 543–553.
Sun, A., & Chen, X. (2016). Online education and its effective practice: A research review. Journal of Information Technology Education: Research, 15.
Tu, C.-H., & McIsaac, M. (2002). The relationship of social presence and interaction in online classes. The American Journal of Distance Education, 16(3), 131–150.
Waltz, C. F., & Bausell, B. R. (1981). Nursing research: design statistics and computer analysis. Davis Fa. Wang, M., & Kang, M. (2006). Cybergogy for engaged learning: A framework for creating learner engagement through information and communication
technology. Engaged Learning with Emerging Technologies, 225–253. تقیزاده, ع., & حاتمی, ج. (2018). بررسی ارتباط حضور آموزشی، اجتماعی و شناختی با عملکرد تحصیلی فراگیران دوره های آموزش الکترونیکی: یک مطالعه تحلیل مسیر. Education Strategies in Medical Sciences, 11(5).
خزائی, ثریا, & عارفی. (2020). بررسی سطح حضور آموزشی، اجتماعی و شناختی در دوره‌‌های مبتنی‌بر وب (مطالعة موردی: دانشگاه شهید بهشتی). رویکردهای نوین آموزشی, 15(2), 161–178. سيف، ع. ا. (1398)، روانشناسي پرورشي: روانشناسي يادگيري و آموزش. تهران: انتشارات آگاه.
فردانش، هاشم. (1396). مبانی نظری تکنولوژی آموزشی. انتشارات سمت.