اثربخشی آموزش مهارت های شناختی رفتاری بر نگرش، افسردگی و خلق عمومی معتادین به شیشه
محورهای موضوعی : روش ها و مدل های روانشناختیبیوک تاجری 1 , حسن احدی 2 , فرهاد جمهری 3
1 - دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی سلامت دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
2 - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
3 - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی
کلید واژه: افسردگی, نگرش, شیشه, مهارت های شناختی رفتاری, خلق,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر، تبیین اثربخشی آموزش مهارت های شناختی رفتاری بر نگرش، افسردگی و خلق عمومی معتادین به شیشه می باشد. بدین منظور، در یک طرح آزمایشی با اندازه گیری مکرر، 36 بیمار با تشخیص وابستگی به شیشه به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار داده شدند. گروه آزمایشی طی 12 جلسه دو ساعته به صورت انفرادی تحت درمان قرار گرفت. آزمودنی‌های هر دو گروه توسط مصاحبه ساخت‌یافته شخصیت (SCID)، پرسشنامه نگرش نسبت به مواد، افسردگی بک و پرسشنامه بهر هیجانی، قبل از شروع درمان(مرحله ارزیابی)، جلسه ششم، دوازدهم و 90 روز پس از پایان درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه کنترل در این مدت درمان روانشناختی دریافت نکرد. داده‌ها به کمک آزمون t همبسته، روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آنالیز واریانس دو طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر طبق داده ها و یافته ها، از نظر متغیرهای پژوهش بین میانگین های دو گروه آزمایشی و کنترل در مرحله پیگیری تفاوت معنادار آماری وجود دارد. یعنی، در مرحله پیگیری گروهی که از درمان شناختی رفتاری برخوردار بودند در مقایسه با گروه کنترل که درمانی دریافت نکردند، تغییر نگرش، افسردگی و خلق عمومی از خود نشان دادند و فرضیه های پژوهش تایید شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت های شناختی رفتاری تغییر نگرش، کاهش افسردگی و بهبود خلق عمومی را در پی دارد
This study was evaluating effectiveness of cognitive- behavior skills training on attitude, depression and mood in Methamphetamine addicts. Method: 36 patients diagnosed as suffering Methamphetamine dependence (according to DSM-IV- TR criteria) were randomly divided into 2 groups of 18, one as experimental group and the other as control group. Members of experimental group were undergone individual training for 12 sessions. They took Structured Clinical Interview for DSM (SCID II), Attitude change test, Beck Depression Inventory (BDI) and Emotional Quotient test(EQ-I) in session number 6 and number 12, and 90 days after termination of the therapy. Control group received no CBT during the study. Data collected were analysed by dependent-t, repeated measured. Results: Data show that there was statistical meaningful difference between means of experimental and control groups in research variables. The analysis of follow up data showed that these effects continued for three month. Conclusion: The results revealed that cognitive- behaviour skills training were effective in changing attitude, decreasing depression and improvement of mood.