تأثیر تمرینات تداومی با شدت متوسط و بالا بر سطح پلاسمایی پروتئین فسفوریله تائو و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو
محورهای موضوعی : اثر فعالیت بدنی بر بیماری ها
مهدی بابایی
1
,
علی یعقوبی
2
*
1 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران.
2 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی
کلید واژه: پروتئین فسفوریله تائو, مقاومت به انسولین, دیابت نوع دو, تمرین تداومی,
چکیده مقاله :
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تداومی با شدتهای مختلف بر سطح پلاسمایی پروتئین فسفوریله تائو و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بوده است. 30 بیمار زن با دامنه سنی 50 تا 60 سال که حداقل سه سال سابقه ابتلا به دیابت را داشتند، به روش در نمونه گیری دسترس انتخاب و در سه گروه شامل (1) تمرین تداومی با شدت بالا، (2) تمرین تداومی با شدت متوسط و (3) کنترل، قرار داده شدند. گروههای تمرینی بهمدت هشت هفته به -تمرین پرداختند. پروتکل تداومی با شدت بالا شامل 30 دقیقه دویدن با شدت 80% ضربان قلب ذخیره بود و پروتکل تمرین تداومی با شدت متوسط نیز به صورت 50 دقیقه دویدن با شدت 50% ضربان قلب ذخیره انجام شد. نتایج نشان داد که میزان مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع 2 در پس آزمون گروههای تمرین با شدت بالا و متوسط نسبت به پیش آزمون کاهش معناداری وجود دارد (مقادیر P به ترتیب 001/0 و021/0). همچنین سطح پروتئین فسفوریله تائوی پلاسما در گروه تمرین با شدت بالا کاهش معناداری وجود داشت (026/0(P= سطح پروتئین تائوی پلاسما در گروه تمرین با شدت بالا نسبت به گروه کنترل به طور معناداری پایین تر بود (008/0P=). احتمالاً تمرین ورزشی تداومی با شدت بالا می‌تواند از طریق بهبود مقاومت انسولین، کاهش سطح پروتئین فسفوریله تائو را در پی داشته باشد و از عوارض جانبی دیابت در CNS جلوگیری کند.
Introduction: The purpose of the present study was to assess the effect of eight weeks moderate and high-intensity continuous training on plasma levels of phosphorylated tau protein and insulin resistance in type 2 diabetic women. Materials and Methods: 30 type 2 diabetic women with 50 to 60 year old, were randomly divided into 3 groups including: (1) high intensity continuous training, (2) moderate intensity continuous training and (3) control group. High intensity training group include 30 min with 80% of HR reserve for 8 weeks and moderate intensity training include of 50 min with 55% HR reserve for 8 weeks. Results: The results showed that after 8 weeks of continuous training with high and moderate intensity the insulin resistance in type 2 diabetic women decrease (P-value respectively 0.001 and 0.021). Also there was a significant decrease between high intensity of endurance training decrease plasma levels of phosphorylated tau in type 2 diabetic women(P=0.026) but no significant difference found in phosphorylated tau in moderate intensity group (P=0.097). also results show that phosphorylated tau protein levels in high intensity training was lower than control group (P=0/008), but no significant difference found in phosphorylated tau levels in moderate intensity group versus control and high intensity group (P-value respectively 0.724 and 0.056). Conclusion: These results showed that high intensity continuous training through improving insulin resistance probably can reduce phosphorylated tau levels and can have beneficial effects on CNS of type 2 diabetes.