بررسی زادگاه شیرین
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
مسعود پاکدل
1
(استادیار زبان و ادبیات فارسی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی- واحد رامهرمز- ایران)
سید احمد حسینی کازرونی
2
(استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد بوشهر- ایران)
کلید واژه: Iran, ایران, نظامی, شیرین, ارمنستان, Nezami, Shirin, Armenia,
چکیده مقاله :
اگرچه در باب زادگاه شیرین نظریات مختلفی وجود دارد، اما تأمل در متون تاریخی و تحقیقات پژوهشگران معاصر، نشان می‌دهد که در میان سرایندگان خسرو و شیرین، نخستین شاعری که از شیرین به عنوان شاه زاده ای ارمنی یاد می‌کند، نظامی گنجوی است. با توجه به جایگاه بلندی که نظامی در گسترة شعر، ادب و تاریخ دارد و این که بیهقی‌وار در آنچه می‌نویسد برای خود مسؤولیتی عظیم قایل است و راست گویی را مایة حشمت و کژگویی را سبب بی‌قدری سخن می‌داند؛ به سادگی نمی‌توان به نادرستی سروده‌هایش حکم داد. در این جستار، با استناد به روابط دیرینة ایران و ارمنستان، متون تاریخی، یافته های پژوهشگران و روایت نظامی از خسرو و شیرین، به نظر می‌رسد که نه تنها ارمنی بودن شیرین بی پایه و بی اساس نمی‌نماید، بلکه شواهد و قراینی این نظریه را تقویت می‌بخشد.
Although there are different viewpoints regarding shirin,s birth place but Reflecting in historical texts and current researches, shows us that among the Khosro and Shirin chorals, Nezami Ganjavi is the first poet who says that Shirin is a Armenian princess. Considehing the high position of poetry literature and history and that like Beyhaghi he takes responsibility for what he writes and regards truth fullness as a sigam of greatness and telling lies as an indicator of the worthless of speech, his poesms can not be simply considered as untrue. According to long history of Iran and Armenia, Historical texts, Researchers results and Nezami,s Khosro and Shirin tale; it seems that not only Shirin,s being Armenian is not unsubstantial, but there are evidences which reiaotoree this view paint.