ارسال المثل در مجموعه آثار فارسی احمد غزالی
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
امیدوار مالملی
1
(ادبیات و زبان فارسی /دانشکده علوم انسانی/دانشگاه آزاد ایذه)
کلید واژه: Ghazali, ارسال المثل, آثار, Works, احمد غزالی, Ersal al Masal,
چکیده مقاله :
آثار گذشتگان، میراث ارزشمندی برای معاصران و آیندگان است. کارهای فرهنگی و ادبی با بن مایه های معرفتی خود، غذای معنوی اهل فکر و هنر است و علّت آن هم این است که پل ارتباطی بین گذشته و حال هستند و شناخت و معرفت ما را افزایش می‌دهند. عهد سلجوقی نیز از این علوم و فنون بی بهره نمانده است. احمد غزالی (متوفای ۵۲۰ ه. ق) از عارفان فقیه ایران زمین است. مجموعه ی آثار وی به اهتمام احمد مجاهد، از کارهای شناخته‌شده ی قرن ششم هجری است و عبارتند از: بحرالحقیقت، رساله الطّیور، سوانح، رساله ی عینیه، نامه های غزالی، وصیت نامه و مقاله ی روح. این آثار که به نثر آمیخته به نظم نوشته شده است در بیان اندیشه های عرفانی، فقهی، دینی، اخلاقی، پند و اندرز و گاه رمزی می باشند. او در این آثار در انواع صنایع لفظی و معنوی، به ویژه تمثیل، طبع آزمایی کرده است. از این رو برای نشان دادن سبک نثر احمد غزالی لازم است ضرورت تحقیق در این مقاله گرایش وی را به "ارسال المثل و تمثیل" نمایان می سازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که برخی از تمثیلات او ساخته و پرداخته ی طبع خودش و بعضی از آنها متأثر از فکر پیشینیان اوست. هدف از مقایسه ی این تمثیلات در آثار نویسنده معلوم سازد که بیشینه کاربرد ارسال المثل به گونه توصیفی در رساله عینیه و کمینه ی کاربرد آن در نامه های بازمانده از وی می باشد، به شرحی می خوانیم.
Works of past writers are considered as valuable heritage for the present and the future. Works of Culture and literature with epistemological theme are the mental input for those with thought and art as they are seen as bridges which relate our present and past and increase our knowledge. The Seljuki period is an era during which there were plenty of arts and skills in Iran. Ahmad Ghazali (died in 520) was one of the Faghis and mystics in Iran. His works that were collected by Ahmad Mojahed are among the most important works of 6th century and are as follows: Bahr-al Haghighat, Resala- al Toyoor, Savaneh, Resalat- ak Eyniyeh, Ghazali letters,Vasiat Nameh, and Maghale Rooh. These works which are in prose mixed with verse try to convey his ideas in mysticism, jurisprudence, religion, ethics, advice and sometimes in code. He made use of literary devices as allegory a lot. So to demonstrate Ghazali'z style we have to study his inclination to Ersal al Masal va Tamsil. The results show that some of the allegories are made by Ghazali himself and some others are borrowed from the previous writers. Moreover; the maximum number of allegories are found in Resaleh Eyniyeh and the minimum number of allegories are found in his letters.
قرآن کریم.
_||_