بازتاب ادبیات تعلیمی در شعر بهار
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
غلامحسین ملایی
1
(استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد امیدیه - ایران)
کلید واژه: ادبیات تعلیمی, ملک الشعرای بهار, آزادگی, دادگری, علم اندوزی, Malekoshoaraye Bahar, didactive literature, magnanimity, justice, seeking knowledge,
چکیده مقاله :
استفاده از شعر در عرصه ی تعلیم و تربیت در ادبیات کهن ما از دیرباز رایج بوده و در دوران مشروطیت با همه ی تنوع و گستردگی در شعر ملک الشعرای بهار نمود می یابد تا جایی که دیوان بزرگ ترین شاعر معاصر را باید در زمره ی ادبیات تعلیمی به شمار آورد که بیانگر خوش بینی او نسبت به نسل آینده ایران است. او آگاهانه و دل سوزانه از توانایی کم نظیر خود در عرصه ی شعر بهره می برد تا مفاهیم و ارزش های اخلاقی جهان شمولی - که ریشه در فرهنگ اسلامی و تاریخ ایران باستان دارد - را در قالب داستان، تمثیل و ... به مردم خویش ارایه کند. نظر به تنوع مخاطب، این آموزه ها گوناگون و رنگارنگ اند و اغلب ارزش های ملی و دینی را در بر می گیرند. با این وجود مضامینی چون ترغیب به دادگری، آزادگی، وطن دوستی، دانش اندوزی و مهربانی به خلق را می توان محور این اندرزها دانست.
Using poetry in the field of education in our ancient literature has been widely popular through out the past. This variety and extension, in parlimentary era, left a good impression, in bahar’s poetries the way that the poetry book of this greatest contemporious peot must be taken as didactive literature which indicates his optimism toward Iran’s future generation. He, consciously and kindly, makes use of his unique talent and ability in the field of poetry and so as to represent the inclusive moral values and concepts which have a root in Islamic culture and Iran’s ancient history in theforms of story, parable et.c to this people with respect to variety of audiences, these instructions are various and variegated and often include national and religious values. However the themes such as encouraging justice, magnanimity patriotism, seeking knowledge and being kind to creature can be considered as the center of these cermons.