بررسی آرای انتقادی به نظریه«پایان تاریخ»فرانسیس فوکویاما
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
کلید واژه: سرمایه‌داری, لیبرال دموکراسی, فرانسیس فوکویاما, نظریه پایان تاریخ, رژیم‌های اقتدارگرا,
چکیده مقاله :
بررسی آرای انتقادی به نظریهپایان تاریخفرانسیس فوکویاما امین مهاجر شیخی[1]- امیر دبیری مهر[2] چکیده: همزمان با پایان یافتن جنگ سرد و فروپاشی اردوگاه شرق، ایدئولوژی جدیدی بایست شکل می‌گرفت. از این‌رو فرانسیس فوکویاما دانشمند آمریکایی ژاپنی‌تبار با گرفتن مفهوم تاریخ از هگل، سال 1989 مقاله‌ای تحت عنوان پایان تاریخ در نشریه نشنال اینترست[3] به چاپ رساند و پایان قرن بیستم را پایان تاریخ نام نهاد و اعلام کرد که با پیروزی لیبرال دموکراسی بر رقبای ایدئولوژیک خود، بشریت به آخرین شکل حکومت بشری و پایان تاریخ رسیده است. در این مقاله پس از معرفی نظریه پایان تاریخ، مهم‌ترین آرای انتقادی به روش تبیینی- توصیفی و با تأکید بر منابع کتابخانه‌ای، اینترنتی مورد بررسی قرارگرفته و در پایان به این نتیجه دست یافته که برخلاف نظر فوکویاما، لیبرال دموکراسی پایان تاریخ نیست، بلکه اگر فرضاً بپذیریم که در حال حاضر، لیبرال دموکراسی بهترین شیوه حکومت‌داری است، این امر لزوماً به معنی پایان تاریخ و آخرین شیوه حکومت‌داری بشری دانستن آن نمی‌باشد زیرا احتمالاً با توجه به پیشرفت جوامع انسانی و توسعه اندیشه ورزی، بشر درآینده به اشکال بهتری از حکومت‌داری که با فطرت انسان و عدالت سازگارتر باشد دست خواهد یافت. شاید علت طرح این نظریه سرمستی ناشی از فروپاشی کمونیسم و خطای محاسباتی فوکویاما در نادیده گرفتن سایر ایدئولوژی‌ها به ویژه سوسیال دموکراسی به عنوان رقیب قدرتمند لیبرال دموکراسی و نوع نگاه ماتریالیستی او به انسان است. نکته بسیار مهمی که فوکویاما آن را نادیده گرفته این است که دموکراسی را می‌توان در بستر غیر از لیبرالیسم نیز به دست آورد. واژگان کلیدی: فرانسیس فوکویاما، نظریه پایان تاریخ، لیبرال دموکراسی، سرمایه‌داری، رژیم‌های اقتدارگرا [1]- دانش آموخته کارشناسی ارشد، علوم سیاسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیستان و بلوچستان، ایران amin.mohajersh@gmail.com [2]- استادیار و عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی, واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیستان و بلوچستان، ایران dabirimehr@gmail.com [3]-"The End of History? The National Interest, Summer 1989.
A Survey to the Critical Ideas to "The End of History" Theory of Francis Fukuyama Abstract With the end of the Cold War and the collapse of the Eastern Centenary, a new ideology should have emerged. Consequently, Francis Fukuyama, with the concept of history from Hegel, published an article titled "The End of History" in The National Interest in 1989, and the named end of the 20th century, the end of history by announcing that humanity has reached the end of history with the victory of liberal democracy over its ideological rivals. In this paper, after introducing the theory of the "End of History", the most important critically acclaimed explanatory-descriptive statements with emphasizing on library and the Internet resources has been examined and concluded that contrary to Fukuyama's view, liberal democracy is not the end of history. But if Suppose, for the time being, that liberal democracy is the best way of governance, this does not necessarily mean the end of history and the last man's way of governing it, and probably with the advancement of human societies, human beings in the future will have better forms of governance that are more consistent with human in nature and justice. Perhaps the reason for the projection of this hypocritical theory of the collapse of communism and Fukuyama's computational error is to ignore other ideologies, especially social democracy, as the powerful rival of liberal democracy and the kind of materialist view he has toward mankind. The crucial point that Fukuyama ignored is that "democracy can also be gained in a context other than liberalism." Keywords: Francis Fukuyama, Theory of The End of History, liberal Democracy, Capitalism, Authoritarian Regimes.
_||_