بررسی نقش سیاسی طنز در تقابل گفتمانی دولت و جامعه (مطالعه موردی: مجله توفیق در دوره پهلوی دوم)
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
کلید واژه: گفتمان, طنز, پهلوی دوم, توفیق,
چکیده مقاله :
مهدی خسروی[1]- علی اکبر امینی*[2] تاریخ دریافت: 13/3/1399- تاریخ پذیرش: 29/3/1399 چکیده: تاکنون تقسیم بند‌ی‌های گوناگونی برای طنز قائل شده‌اند، اما بحث نقش گرایش‌های مفهومی طنز در مطبوعات سیاسی چندان مورد توجه پژوهشگران واقع نشده است. مقصود از گرایش‌های مفهومی طنز، مفاهیمی هستند که به واسطه آن و در قالب چهار رویکرد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، پیامی در جهت آگاهی به مخاطب ارایه می‌شود. در پاسخ به سوال این پژوهش درون مایه مفاهیم طنز در مطبوعات سیاسی دوره پهلوی دوم چیست؟ و طنز چگونه با جریانات تاریخی، سیاسی و اجتماعی پیوند می‌یابد؟ این پژوهش کوشیده است، با چشم انداز نظری تحلیل گفتمان و با استفاده از روش نورمن فرکلاف، نشان دهد که چگونه مفاهیم طنز مطبوعاتی پیش از انقلاب با بازنمایی نارضایتی‌های سیاسی و اجتماعی گفتمان مسط قدرت در دوره پهلوی دوم را به چالش می کشد. نتایج بدست آمده با این روش گویای این امر است که؛ طنز یکی از عناصر کارکردی موثر در بیان خواست جامعه به دولت می‌باشد. [1] - دانشجوی دکتری، علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران mehdikhosravi63@yahoo.com [2]- استادیار و عضو هیئت علمی، علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول ali.amini@iauctb.ac.ir
Mehdi khosravi[1] Ali Akbar Amini [2] Abstract: So far, there have been various divisions of humor, but the discussion of the role of satirical conceptual tendencies in the political press has not received much attention from researchers. Conceptual tendencies of humor are the concepts through which a message is presented to the audience in the form of four political, economic, social, and cultural approaches. The questions of this research are, “What is the theme of satirical concepts in the political press of the second Pahlavi period?” and “How does humor relate to historical, political, and social currents?” This study seeks, with a theoretical perspective on discourse analysis and using Norman Fairclough’s method, to show how pre-revolutionary press humor concepts challenge the dominant discourse of power in the second Pahlavi period by representing political and social discontent. [1] - PhD Candidate of Political Science in Iran, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, mehdikhosravi63@yahoo.com [2] - Associate Professor, Faculty of Islamic Azad University, Central Tehran Branch: Corresponding Author, ali.amini@iauctb.ac.ir
_||_