ماهیّت آزادی در حکومت اسلامی از دیدگاه شهید مطهّری (ره)
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی
کلید واژه: آزادی, دموکراسی, حکومت اسلامی, مطهری, مردم سالاری,
چکیده مقاله :
آزادی همواره یکی از آرمان های اساسی انقلاب اسلامی بوده و هست. شهید مطهری در بیش از 32 اثر خود از 89 اثر به واژه آزادی، انواع و مشتقّات آن، حدود144بار پرداخته اند. مطهری، آزادی را رمز بقای اسلام می داند و بر این باور است که از صفحات تاریخ درخشان اسلام،دادن آزادی عقیده حتی به ملل کشورهای اسلامی فتح شده است. او تساهل و تسامح را عامل پیدایش و گسترش تمدن اسلامی به حساب می آورد. حکومت اسلامی با رد تساهل و رواداری افراطی لیبرال دموکراسی با اعتقاد به خاتمیت وجامعیت و علوّ اسلام نسبت به کلیه ادیان، افراد را در انتخاب آزادانه عقاید در کلیه زمینه های سیاسی، اجتماعی و مذهبی صاحب اختیار دانسته و معتقد به عدم تفتیش و بازخواست عقیدتی از سوی دولت هست. از نظر وی عدالت با آزادی نه تنها متعارض نیست بلکه متلائم است و مدنی بالطبع بودن انسان به معنای زندگی اجتماعی غریزی و جبری او نیست بلکه منظور زندگی اجتماعی و قراردادی و انتخابی انسانها است که در پرتو آن استعدادها و قابلیت های افراد با عقلانیت، اختیار و آزادیشان فعلیت می یابد
The freedom is and has always been one of the basic ideals of the Islamic Revolution. Motahhari has referred to word of freedom, kinds of freedom and its derivatives 144 times in his 32 works of 89 ones. Motahhari identifies freedom as a code of survival of Islam and believes that brilliant papers of Islamic history show that Muslims have given freedom of thought to the nations which occupied by them. He considered indulgence and tolerance as a factor in the emergence and development of Islamic civilization. The Islamic government rejects radical indulgence and tolerance related to liberal democracy; and emphasizes on the comprehensiveness and priority of Islam over other religion; and allows people to express their thoughts freely about political, social and religious issues; and dismiss the inspection of thought by government. In his opinion, there is no contradiction between justice and freedom, but they are inseparable; and the sociability of human being doesn't mean that the social life is instinctive and compulsive. It means that human being could demonstrate their capabilities rationally and voluntarily in their social, contractual and optional life
_||_