بررسی اثر آللوپاتی بقایای آفتابگردان بر جوانه زنی و رشد گیاهچه گندم و کلزا
محورهای موضوعی : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی
1 - آموزش و پرورش استان فارس
کلید واژه: جوانه زنی, آللوپاتی, آفتابگردان, عصاره آبی, بقایا,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی اثر آللوپاتی بقایای آفتابگردان بر جوانه زنی و رشدگیاهچه کندم وکلزا آزمایشی درسال 1395 درشیراز انجام شد. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار انجام شد و طی آن غلظت‌های صفر (شاهد )، 25، 50، 75 و100 درصد عصاره آفتابگردان روی دو رقم گندم (پیشتاز و داراب2) و دو رقم کلزا ( طلایه و الایت) مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج نشان داد که عصاره بقایای آفتابگردان تأثیر معنی داری بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقچه در هر دو گیاه گندم و کلزا داشت. تمام صفات با افزایش غلظت عصاره روند کاهشی نشان دادند ولی بین شاهد و غلظت عصاره %25 در گندم و کلزا تفاوت معنی داری مشاهده نشد. درکلزا بین عصارههای %75- %100 نیز تفاوت معنی داری وجودنداشت به طوری که در این دو غلظت هیچگونه جوانه زنی روی نداد. در بین دو رقم گندم رقم داراب 2 و در بین دور رقم کلزا رقم طلایه تا حدودی حساسیت بیشتری نسبت به عصاره بقایای گندم نشان دادند.در مجموع نتایج این پژوهش حاکی از وجود اثرات بازدارنده در بقایای آفتابگردان است و این موضوع می تواند در مدیریت علفهای هرز مورد استفاده قرار گیرد.
In order to evaluating allelopathy of sunflower residue extract on wheat and rapeseed germination and seedling growth an experiment was conducted in 2016 at Shiraz in Completely Randomized Design with four replication. Five concentration of sunflower extract consisted of 0, 25, 50, 75 and 100 percent was evaluated in two wheat cultivars (Pishtaz and Darab2) and two rapeseed cultivars (Talaye and Elite). Results showed that sunflower extract significantly affected the germination percentage and rate, root length and shoot length in both rapeseed and wheat seed. By increasing concentration all traits reduced but, there was no significant differences between control and 25% concentration. In rapeseed there was no significant differences between 75 and 100% concentration and there was no germination in these both concentrations. Darab 2 and Talaye showed more sensitivity against sunflower concentration in wheat and rapeseed respectively. IN CONSLUSION YHE RESULTS SHOWED THAT there was some inhibitory substances in sunflower residue that could be use in weed management programs.
حسینی،س.، م.ت. برارپور و ع.م.منسوجی.1380.بررسی اثرآللوپاتیک بقایاوسنین مختلف آفتابگردان برگیاهان پنبه و ذرت.مجله علوم زراعی.ص 117-147
میقانی، ف.1382. آللوپاتی(دگرآسیبی)ازمفهوم تاکاربرد.انتشارات پرتوواقعه.
خواجه پور، م.ر. 1358. گیاهان صنعتی.انتشارات جهاددانشگاهی اصفهان.ص 27-24
Cernusko، K. and V. Boreky. 1992. The effect of fore crop، soil tillage and herbicide on weed infestation rate and on the winter wheat yield .Rostlia Vyroba.38:603-609
Leather، G.R. 1987. Weed Control using allelopathic sunflowers and herbicide. Plant Soil. 98: 17-23.
Macias, F.A., J.M.G. Molinillo., R.M. Varela., A. Torres and F.R. Froczek. 1994. Structional eluciational and chemistry of a nivel family of bioactive sesquiterpenes heliannals.Org. Chem. 59:8264-8266.
Narwal, S.S. 1999. Allelopathy in Crop production. Department of Agronomy.
Putname, A.R. 1985. Weed Allelophathy. In weed physiology. Eds.O.Duke. pp 2-150.
Rice, E.L. 1984. Allelopathy. 2ed. Academic Press, Orlando, Florida, pp: 292-308.
_||_