تأثیر آنزیمیت (زئولیت) بر فاکتورهای رشد، بازماندگی و ترکیبات لاشه بچه‌تاس‌ماهیان ایرانی (Acipenser persicus Borodin, 1897)
محورهای موضوعی : نشریه فن آوریهای نوین در توسعه آبزی پروری
کلید واژه: تغذیه, فاکتورهای رشد, لاشه, تاس‌ماهی ایرانی, واژه‌های کلیدی: آنزیمیت (زئولیت),
چکیده مقاله :
چکیده[1] تاس‌ماهی ایرانی یکی از باارزش‌ترین ماهیان شیلاتی دریای خزر می‌باشد. با توجه به این‌که تاس‌ماهی ایرانی گونه غالب سواحل جنوبی دریای خزر می‌باشد، باید امکانات تغذیه‌ای آن مدنظر قرار گرفته و در شرایط واقعی مورد آزمایش قرار گیرد. این ماهی به سختی به غذای دستی عادت می‌کند، به همین جهت هدف از افزودن آنزیمیت (زئولیت) به جیره غذایی این ماهی افزایش فاکتورهای رشد، کاهش درصد تلفات و همچنین جذب عناصر مغذی جیره می‌باشد. در این پژوهش اثرات افزودن آنزیمیت به جیره غذایی بچه‌تاس‌ماهیان ایرانی در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید دکتر بهشتی رشت در تابستان 1387 مورد بررسی قرار گرفت. طی این پژوهش 450 عدد بچه‌تاس‌ماهی ایرانی با میانگین وزنی 74/0±70/3 گرم در تانک فایبرگلاس با حجم آب‌گیری یک مترمکعب به‌صورت تصادفی پرورش داده شد. این آزمایش طی 60 روز برای تعیین سطح مطلوب آنزیمیت در جیره غذایی بچه‌تاس‌ماهیان ایرانی در سه تیمار آنزیمیت 3 درصد، آنزیمیت 5 درصد و شاهد و هر یک با سه تکرار صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افزودن آنزیمیت 3 درصد به جیره غذایی بچه‌تاس‌ماهیان ایرانی از لحاظ وزن و طول نهایی، زی‌توده (92/47±413)، تولید (6/53±03/370) و فاکتورهای رشد نظیر رشد روزانه GR (1/0±62/0 گرم)، ضریب رشد ویژه (42/0±78/3)، شاخص افزایش وزن بدن BWI (98/262±05/885)، کارایی غذا (36/33±50/211) تأثیر گذاشته و با تیمار شاهد اختلاف معنی‌دار آماری را نشان داد. در ارتباط با فاکتورهای ضریب چاقی و نسبت کارایی پروتئینی نیز بین تیمارها اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده گردید و مقادیر این دو فاکتور در تیمار شاهد بیش از سایر تیمارها بود. ضریب تبدیل غذایی نیز در تیمار آنزیمیت 5 درصد (31/0±82/1) بیش‌تر از سایر تیمارها بوده است، ولی در بین تیمارها اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد. همچنین از لحاظ درصد بازماندگی (3/55 درصد) نیز تیمار آنزیمیت 3 درصد بیش از تیمارهای آنزیمیت 5 درصد و شاهد بود. آنالیز لاشه تیمارها نیز بیانگر تأثیر معنی‌دار سطوح مختلف این ماده بر ترکیبات لاشه بود. بیش‌ترین درصد پروتئین (3/0±59/58)، خاکستر (92/0±03/16) و کم‌ترین درصد چربی (11/0±47/25) و رطوبت (3/0±64/70) در تیمار آنزیمیت 5 درصد مشاهده گردید. براساس نتایج به‌دست آمده افزودن آنزیمیت به‌میزان 3 درصد به جیره غذایی طی دوره پرورش بچه‌ماهی انگشت قد تاس‌ماهی ایرانی جهت تأمین رشد و بازماندگی مناسب توصیه می‌گردد. * مسئول مکاتبه: yalda.baniesmaily@gmail.com
Abstract[1] Persian sturgeon (Acipenser persicus Borodin, 1897) is one of the most precious species of Caspian Sea. Considering Persian sturgeon is dominant species of Southern part of Caspian Sea; we should concern its facilities and test it in vivo. Persian sturgeon acclimatizes to artificial foods is very difficult. For this reason a mineral material matter by (Anzymite=Zeolite) added to food ration in order to stimulate food digestion and absorption. This is the first time that it has been added to food ration of Persian sturgeon finger lings to identify the effect of Anzymite on food ration efficiency in Shahid Beheshti Propagation and Culture of Sturgeon. 450 Persian sturgeon were tested by average weight of (3.70±0.74 gr) in fiber glass tanks (1 m3). Feeding conducted for a 60 period and three treatments (Anzymite 3%, Anzymite 5% and control group) applied by 3 replicates. The results has shown that there are statistical significant differences between treatment of 3% Anzymite with other treatments according to total weight and length, biomass increase, growth factors like this growth rate, specific growth rate, body weight index and food efficiency those were preferred comparing other treatments. Although condition factor and protein efficiency ratio in control were higher than other treatments. Feed conversion ratio in treatment diet contained by 5% Anzymite was significantly higher than other treatments. Survival rate of Anzymite 3% was higher than other treatments. Carcass analysis showed significantly highest protein and ash percent and the least fat and moisture in Anzymite5% (P≤0.05). According results of this study we propose Anzymite 3% as an additive to get appropriate survival rate and growth for Persian sturgeon during finger ling culture. * Corresponding Author; Email: yalda.baniesmaily@gmail.com
_||_