تحلیل مقایسه ای رویکرد نظام بین المللی حقوق بشر و جمهوری اسلامی ایران نسبت به تنوع فرهنگی

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات سیاسی

شبنم بشیر تاش ¹ , محسن محبّی ² , صابر نیاورانی ³

1 - دانشجوی دکتری رشته حقوق عمومی،دانشکده حقوق، الهیات وعلوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه، آزاد اسلامی،تهران،ایران.
2 - استادیار،گروه حقوق عمومی وبین الملل، دانشکده حقوق، الهیات وعلوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه حقوق عمومی وبین الملل، دانشکده حقوق، الهیات وعلوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

تاریخ دریافت : 1399/06/28 تاریخ پذیرش : 1399/09/11 تاریخ انتشار : 1399/09/01

کلید واژه: حقوق بشر, تنوع فرهنگی, اقلیت ها, تکثر فرهنگی,

چکیده مقاله :

چکیدهیکی از مشکلاتی که در زمینه تدوین حقوق بشر در گستره جهانی مطرح است، ارتباطی است که با تنوع فرهنگی و جهان‌بینی‌ها در جوامع مختلف و نظام های حقوقی متعدد دارد. به‌طور‌طبیعی در جوامع انسانی فرهنگ ها و جهان‌بینی‌های گوناگون وجود دارد و حقوق بشر زمانی خواهد توانست از جهان‌شمولی برخوردار باشد که بتواند با فرهنگ ها و جهان‌بینی‌های گوناگون کنار بیاید و ضمن پذیرش آن‌ها، بدون این‌که آن‌ها را در خود هضم کند، افراد همه فرهنگ‌ها و جهان‌بینی‌ها را مشمول خود سازد. در نتیجه در مسائل حقوق بشر باید به فرهنگ‌های بومی توجه شود و معیارهایی که صرفاً بر مبنای فرهنگ و سنن و فلسفه غربی است، نباید جهانی تلقی شود. در نوشتار تحلیلی– مقایسه ای حاضر رویکرد نظام بین المللی حقوق بشر و نیز جمهوری اسلامی ایران نسبت به تنوع و تکثر فرهنگی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که بدون احترام به ارزش ها و فرهنگ های مختلف در مناطق جغرافیایی مختلف چه توسعه یافته و چه در حال توسعه ای همچون ایران نمی توان شاهد تحقق حقوق بشر عام و جهان شمول بود. فی الواقع حقوق بشر به لحاظ سرشتی که دارد، باید زمان و مکان نشناسد و به‌طور‌طبیعی چنین می‌نماید که باید مرزهای جغرافیایی و عقیدتی و فرهنگی را درنوردد؛ اما حقیقت این است که حقوقی که به نام حقوق بشر تشریع می‌شود، با توجه به ویژگی‌های گوناگون اجتماعی و فرهنگی جوامعی که این حقوق در آن‌جا تعریف می‌شود، گونه‌های متفاوتی می‌یابد.

چکیده انگلیسی:

One of the problems in the codification of human rights around the world is the relationship with cultural diversity and worldviews in different societies and legal systems. Naturally, there are different cultures and worldviews in human societies, and human rights will be able to have universality when it can cope with different cultures and worldviews and, while accepting them without digesting them, people of all cultures and worldviews. As a result, indigenous cultures must be considered in human rights issues, and those criteria which are based solely on Western culture, traditions, and philosophy should not be considered universal. In the present analytical-comparative article, the approaches of the international human rights system and also the Islamic Republic of Iran towards cultural diversity and pluralism is examined. The results of the present study show that without respect for different values and cultures in different geographical areas, both developed and developing, such as Iran, we cannot see the realization of universal human rights. In fact, human rights, by their very nature, should not know time and place, and naturally seem to transcend geographical, ideological, and cultural boundaries; But the truth is that rights enshrined in the name of human rights take on different forms depending on the different social and cultural characteristics of the societies in which they are defined.