اثر پروبیوتیک ( (Saccharomyces cerevisiae PTCC5052 بر افزایش نرخ ماندگاری بچه ماهی قزل آلای رنگین کمانOnchorhyncus mykiss))
محورهای موضوعی : بیولوژی دریا
مژگان امتیازجو
1
(دانشگاه آزاد اسلامی،دانشکده علوم و فنون دریایی تهران شمال)
همایون حسین زاده صحافی
2
(موسسه تحقیقات شیلات ایران)
داود ضرغام
3
(دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده علوم و فنون دریایی تهران شمال)
طیبه باشتی
4
(مرکز تکثیر و پرورش ماهیان سردابی شهید مطهری یاسوج)
کمیل رزمی
5
(دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده علوم و فنون دریایی تهران شمال)
کلید واژه: پروبیوتیک, ماندگاری, قزل آلای رنگین کمان, Saccharomyces cerevisiae, Onchorhyncus mykiss)),
چکیده مقاله :
استفاده از پروبیوتیکها را می توان یکی از دستاوردهای مثبت پژوهشگران دانست که به صورت بیولوژیک و طبیعی باعث افزایش تولید در واحد سطح می شود. طی 50 سال گذشته پروبیوتیکها در محدوده وسیعی از گونه ها به منظور ارتقاء تعادل میکروبی روده جهت ارتقاء رشد ، جذب نوترینتها ، افزایش ایمنی و نیز بالا بردن بقاء به کار برده شده اند. در تحقیق حاضر که در زمستان سال 1386 در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان سردابی شهید مطهری یاسوج انجام شد اثر مخمر Saccharomyces cerevisiae PTCC 5052 به طور خالص به عنوان پروبیوتیک در کاهش نرخ تلفات و افزایش در صد بقائ لاروهای قزل آلای رنگین کمانOnchorhyncus mykiss)) مورد بررسی قرار گرفت . برای انجام این تحقیق 8400 لارو دارای کیسه زرده در 4 تیمار و 3 تکرار تقسیم شدند.نسبت مخمر موجود در 3 تیمار آزمایش به ترتیب 6^10 ، 7^10 ، 8^10 مخمر در هر گرم غذای ماهی برای تیمارهای C B,A بود. نتایج نشان داد که میانگین ماندگاری تیمارها برای تیمار شاهد %87.8 ، تیمار A %92.8 ، تیمار B %93 و تیمار C %95.4 می باشد .پس از آنالیز آماری داده ها تنها بین تیمار شاهد و تیمار C اختلاف معنی دار مشاهده شد.(P<0.05) .به کار گیری مخمر Saccharomyces cerevisiae PTCC 5052 به مقدار 8^10 مخمر در هر گرم غذای ماهی اثر مثبت و معنی داری بر درصد بقا بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان دارد .
The present study that was done in winter 2008 in shahid Mottahary Aquaculture Center, the effect of Saccharomyces cerevisiae PTCC5052 was investigated as a probiotic increasing of survival and enhancing the growth of Rainbow trout larvae. ????, 8400 yolk sac larvae were devided in to 4 tratments in 3 replicates. The ratio of yeast in 3 treatments were 106, 107, 108 yeast per geram food of fishes for A,B,C treatments, respectively. Mean survival for treatments were 87.8% in control group , 92.8% in treatment A, 93% in treatmen B and 95.4% in treatment C. After analysis of data, in comparison to control group, significance difference was observed only in treatment C (P<0.05).