یک حکایت و هشت روایت از توبة ابراهیم ادهم

محورهای موضوعی : اسطوره

غلامرضا هاتفی مجومرد ¹ (دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد)
امیرحسین همتی ² (استادیار دانشگاه آزاد شهرکرد)
اصغر رضاپوریان ³ (استادیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد)

تاریخ دریافت : 1396/03/20 تاریخ پذیرش : 1396/03/20 تاریخ انتشار : 1396/03/01

کلید واژه: روایت, ابراهیم ادهم, حکایت عرفانی, عناصرداستان, شخصیت‏پردازی,

چکیده مقاله :

به کار گرفتن قصّه و حکایت برای بیان آموزه‌های معنوی و تشریح مفاهیم بلند عرفانی از دیرباز، مورد توجه شاعران و نویسندگان فارسی زبان بوده است. در ‌این میان، گاه با حکایت‌هایی روبه‌رو هستیم که به‌دلیل ظرفیت بالای ساختاری و مفهومی، روایت‌هایی مشابه و گاه گوناگون از آن‌ها ارائه شده است. حکایتتوبة ابراهیم ادهم ازجملۀ‌ این حکایت‌ها است. چگونگی توبۀ ابراهیم ادهم در اغلب منابع عرفانی ذکر شده است؛ مستملی بخاری، ابوالقاسم قشیری، هجویری، خواجه عبدالله انصاری، عطار نیشابوری، مولوی، و کمال‌الدّین حسین گازرگاهی در آثار خویشآن را روایت کرده اند. در ‌این مقاله،این روایت‌ها با روش توصیفی ـ تحلیلی مقایسه شده اند و از میان آن ها ساختار رواییهشت روایت و شباهت‌ها و تفاوت‌های آن هابه لحاظ میزان توجّه به عناصر داستانی بررسی شده است. نتایج حاصل از ‌این مقایسهمُبیّنِ این نکته است که کنش‌های داستانی در روایت عطار نیشابوری بیش از سایر روایت‌ها است، صحنه‌پردازی تنها در روایتعطار دیده می‌شود، وشخصیت پردازی درتذکرة‌الاولیاء برجسته‌تر از هفت روایت دیگر است؛ افزون بر این موارد،عطار و قشیری با استفاده از گفت‌وگو‌های متناسب و سازگار با موقعیت و منش شخصیّت‌ها، بر نمایشی کردن روایت خود تأکیدی ویژهداشته‌اند.

چکیده انگلیسی:

Employing stories and anecdotes to express spiritual teachings and illustrating deep mystical concepts have long been practiced by the Persian-speaking poets and writers. In the meantime, sometimes we encounter stories that due to their structural and conceptual capacities, different narrations are presented about them. The story of Ibrahim Adham Repentance is one of them. Most of the mystical sources have pointed to his repentance. Mostamli Bokhari, Abul-Ghāsem Ghushairi, Hujwiri, Khwaja Abdullah Ansari, Attār of Nishapur, Jalāl ad-Dīn Rūmī and Kamal al-Din Hosein Ghazorghahi are the famous writers who have discussed the story. In the present article, the attempt is made to compare these narrations by using descriptive and analytic method. Based on fictional elements, the differences and similarities of eight narrations have been considered. The results show that in the narration of Attār of Nishapur actions are more than others; scenery is only seen in Attār's version, and in Tazkirat-al-Auliyā characterization is more prominent than otherseven narrations. Furthermore, Attār and Ghushairi emphasize dramatization of their own narrations while using proper dialogues and appropriate characters and situations.  

منابع و مأخذ:

 

قرآن کریم.

ابوعلی عثمانی، شیخ ابوعلی حسن‌بن احمد. 1374.ترجمۀ رسالۀ قشیریه. با تصحیحات و استدراکات بدیع‌الزمانفروزانفر.چچهارم. تهران:علمیوفرهنگی.

اسکولز، رابرت.1383.درآمدی برساختارگرایی در ادبیّات.ترجمة فرزانه طاهری. چ دوم. تهران: آگاه.

انصاری، خواجه‌عبدالله.1362.طبقات‌الصوفیه. مقابله و تصحیح محمد سرور مولائی. تهران: توس.

ـــــــــــــــــــــ. 1377. مجموعه رسائل فارسی خواجه‏عبدالله. چ دوم.تصحیح و مقابله محمد سرور مولایی. تهران: توس.

بیشاب، لئونارد.1374. درس‌هایی دربارة داستان‌نویسی.ترجمة محسن سلیمانی. تهران: زلال.

پورنامداریان، تقی.1380. در سایة آفتاب. تهران:سخن.

خسروی، ابوتراب.1388. حاشیه‌ای بر مبانی داستان. تهران: ثالث.

ریمون کنان، شلومیت.1387.روایت داستانی؛ بوطیقای معاصر. ترجمة ابوالفضلحرّی.تهران: نیلوفر.

شمس تبریزی، محمدبن ­علی. 1385. مقالات. به اهتمام داوود غفارزادگان. تهران:افق.

عطار نیشابوری، شیخ فریدالدین محمد. 1393.تذکرةالاولیاء. چ دوازدهم. بررسی، تصحیح و توضیحات محمد استعلامی. تهران: زوّار.

گازرگاهی، امیرکمال‌الدیّنحسین.1375.مجالس‌العشاق (تذکرۀ عرفا). به اهتمام غلامرضا طباطبایی مجد.تهران: زرّین.

مارتین، والاس.1382. نظریه‌های روایت.ترجمة محمّد شهبا.تهران: هرمس.

مُستملی‌بخاری، خواجه‏امام ابوابراهیم اسماعیل‌بن محمّد.1363.شرح التعرّف لمذهب التصوّف. با مقدمه و تصحیح و تحشیه محمّد روشن. تهران: اساطیر.

مستور، مصطفی.1379. مبانی داستان کوتاه. تهران: مرکز.

مولوی بلخی،جلال‌الدینمحمّد.1382.فیه‌ما‌فیه.چدوم.تصحیحبدیع‌الزمانفروزانفر. تهران: نامک.

ـــــــــــــــــــــــــــــ. 1368. مثنوی معنوی. تصحیح رینولد الین نیکلسون. تهران: مولی.

مهدی‌زاده، بهروز.1390.قصّه‌گوی بلخ؛ شکل‌شناسی قصّه‌های مثنوی با بررسی عناصر روایت، شخصیّت، توصیف و واقعیت داستانی. تهران: مرکز.

میرصادقی، جمال.1380. عناصر داستان. چچهارم. تهران: سخن.

هجویری، ابوالحسن علی‌بن عثمان.1389.کشف‌المحجوب.چ سوم.مقدمه،تصحیحوتعلیقاتمحمودعابدی. تهران:سروش.

همتی، امیرحسین. 1390. «بررسی کرامات در ادبیّات عرفانی ایران از آغاز تا قرن نهم هجری». رسالة دکتری تخصصی زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‏آباد.

یونسی، ابراهیم.1365. هنر داستان‌نویسی. تهران: امیرکبیر.

References

The Holy Qurān.

Abou-Ali Osmāni, Sheykh Abou-Ali Hasan ibn-e Ahmad Osmāni. (1995/1374SH). Tarjomeh-ye Resāleh-ye Ghosheyriyeh. With the Edition and Explanation by Badi’-ol Zamān-e Forouzānfar. 4^th ed. Tehrān: Enteshārāt-e Elmi va Farhangi.

Ansāri, Khājeh Abdollāh. (1983/1362SH). Tabaghāt-ol soufiyeh. Ed. by Mohammad Sarvar Molai. Tehrān: Tous.

Ansāri, Khājeh Abdollāh. (1998/1377SH). Majmou’eh rasā’el-e fārsi khājeh Abdollāh. Ed. by Mohammad Sarvar Molai. 2^ed ed. Tehrān: Tous.

Attar Neishābouri, Sheykh Farid-ol din. (2014/1393SH). Tazkerat-ol oliyā. 12^th ed. With the Edition and Explanation by Mohammad Estelāmi. Tehrān: Enteshārāt-e Zavvār.

Bishop, Leonard. (1995/1374SH). Dars-hā-i darbāreh-ye dāstān nevisi (Dare to be great writer: 329 keys to powerful fiction). Tr. by Mohsen Soleymāni. Tehrān: Nashr-e Zolāl.

Gāzergāhi, Amir Kamāl-ol din Hosein. (1996/1375SH). Majāles-ol oshāgh (Tazkereh-ye orafā). With the Effort of  Gholām-Rezā Tabātabāi Majd. First ed.  Tehrān: Enteshārāt-e Zarrin.

Hojviri, Abol Hasan Ali ibn-e Osmān. (2010/1389SH). Kashf-ol mahjoub. With the Introduction, Edition and Explanation by Mahmoud Abedi. 3^th ed.Tehrān: Soroush.

Khosravi, Aboutorāb. (2009/1388SH). Hāshiyeh-i bar mabāni-ye dāstān. First ed. Tehrān: Sāles. 

Mahdi-Zādeh, Behrouz. (2011/1390SH). Ghesseh gouy-e balkh, shekl-shenāsi-ye ghesseh-hā-ye masnavi bā barrasi-ye anāsor-e revāyat, shakhsiyat, tosif va vāghe’iyat-e dāstāni. First ed. Tehrān: Nashr-e Markaz.

Martin, Wallace. (2003/1382SH). Nazariyeh-hā-ye revāyat (Recent theories of narrative). Tr. by Mohammad Shahbā. First ed. Tehrān: Hermes.

Mastour, Mostafā. (2000/1379SH). Mabāni-ye dāstān-e koutāh. First ed. Tehrān: Nashr-e Markaz.

Mirsādeghi, Jamāl. (2001/1380SH). Anāsor-e dāstān. 4^th ed. Tehrān: Sokhan.

Mostamli-ye Bokhāri, Khajeh Emām Abo Ebrāhim Esmāil ibn-e Mohammad Mostamli. (1984/1363SH). Sharh-e al- ta’arof le mazhab-e al-tasavvof.With the Introduction. Edition and Explanation by Mohammad Roshan.  First ed. Tehrān: Asātir.

MowlaviBalkhi, Jalāl-oddin Mohammad. (2003/1382SH). Fih-e ma fih. Ed. by Badi’-ol Zamān-e Forouzānfar. 2^ed ed. Tehrān: Nashr-e Nāmak.

Pournāmdāriyān, Taghi. (2001/1380SH). Dar sāyeh-ye āftāb. First ed. Tehrān: Sokhan.

Rimmon – Kenan, Shlomith. (2008/1387SH). Revāyat-e dāstāni-ye boutighā-ye mo’āser (Narrative fiction: Contemporary poetics). Tr. by Abolfazl Horri. First ed. Tehrān: Niloufar.

Scholes, Robert. (2004/1383SH). Darāmadi bar sākhtār-garāi dar adabiyāt (Structuralism in literature). Tr. by Farzāneh Tāheri. 2^eded. Tehrān: Āgāh.

Younesi, Ebrāhim. (1986/1365SH). Honar-e dāstān-nevisi. Tehrān: Amirkabir.