بررسی و مقایسه سبک حماسه‌سرایی ایلیاد و شاهنامه از منظر تعهد ادبی
محورهای موضوعی : اسطورهحسینعلی قبادی 1 , سعید بزرگ بیگدلی 2 , حجت عباسی 3
1 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
2 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
3 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
کلید واژه:
چکیده مقاله :
ایلیاد هومر به عنوان اثری که تأثیری کلان بر جامعة خویش نهاده است، از اولین آثاری است که از منظر رسالت و تعهد به آزمون نهاده شد. شاهنامه فردوسی نیز محصول ضرورت و رسالتی است که تاریخ بر دوش شاعر نهاده است. پژوهشِ پیش‌رو در پی آن است که نشان دهد داوری یک اثر ادبی از نظر رسالت و تعهد، مستلزم در نظر داشتن دو عامل اساسی است: شرایط عصر و بینش ادیب که البته خواه ناخواه از اوضاع زمانه خود متأثر است. از این رهگذر درمی‌یابیم یک اثر ادبی بنا بر ضرورت‌های تاریخ و مقتضیات اجتماع وقت چیزی غیر از آنچه هست، نمی‌تواند باشد. تبیین تأثیر و کارکرد رویکردهایی که دو شاعر از منظر تعهد ادبی در سبک داستان‌سرایی خود در پیش گرفته‌اند، مقصد دیگر این پژوهش است.
Plato's rejection of Poetry and Aristotle's ideas on poetry, instigated a literary discussion in which "commitment" and "performance" have been two controversial topics. Homer's Iliad is one of the first works that has been studied from this point of view. A discussion of commitment and performance requires a consideration of two elements, namely, the writer's intentions and conditions of the era. The present article tries to make comparisons of Ilad and Shānāmeh.