گونه‌ای از نوستالژی عارفانه در مثنوی «مرداب‌ها و آب‌ها»
محورهای موضوعی : اسطورهبهجت السادات حجازی 1 , اکبر کریمی 2
1 - استادیار دانشگاه شهید باهنر کرمان
2 - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
کلید واژه: شعر معاصر, نوستالژی عارفانه, حسن حسینی, مرداب ها و آب ها, معناگرایی,
چکیده مقاله :
یکی از جریان های شعری پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، مربوط به دوران پایان دفاعمقدس است که با فروکش کردن زبانه های آتش جنگ، شعر حال و هوای خاصی ، متفاوت بافضای شعری دوران نبرد و ستیز با دشمن ، می یابد. تداعی خاطرات گذشته و ذکر ارزش هایرا می آفریند نوستالژی عارفانه فراموش شده برای روشنگری افکار عموم، شاخه ای جدید ازکه در ادبیات پیشینه ای نداشته است . این رویکرد تازه از نظر تغییر در عناصر برون متنی، درشمار شعر متعهد قرار می گیرد که در آن تجزیه و تحلیل در نشانه های معنایی نسبت به عناصردرون متنی برتری می یابد. حزن و اندوه ناشی از یادآور ی لحظه های شور و رشادت و ازخودگذشتگی های حماسه آفرینان دفاع مقدس، حسرت جاماندن از کاروان شهیدان و دغدغ ةکم رنگ شدن ارزش ها و سودجویی فرصت طلبان بی درد، از مهم ترین نشانه های معنایی است کهدر سروده های این دوره نمود و برجستگی می یابد و در نهایت منجر به ظهور گونه ای خاص ازسرود ة شاعر دلسوخته، فصلی از منظومه مرداب ها و آب ها نوستالژی ادبی می شود. مثنویسیدحسن حسینی از همین گونه شعرهاست . در این جستار برآنیم تا با زدن نقبی به دنیای ذهنشاعر، نقدگونه ای برآن داشته باشیم.
After the Imposed War, a movement in poetry was formed by some Iranian poets. Reviving the memories of the war and narrating the values which had been forgotten after the war, grief arising from attaining martyrdom by fellow warriors, and yearning for martyrdom are major characteristics of these poems. The author of the present article calls this style "mystic nostalgia", and studies a sample of this style, Lagoons and Waters, a masnavi, composed by S. Hasan Hoseini.
_||_