حقیقت انسان در عرفان نظری
محورهای موضوعی : اسطوره
مرتضی شجاری
1
(عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد تهران جنوب)
کلید واژه: انسان, نفس, قلب, روح, نَفَس رحمانی,
چکیده مقاله :
ابن عربی حقیقت انسان را لطیفه‌ای ربانی می‌داند که حق تعالی آن را از روح خود در جسم انسان دمید. این لطیفه همان قلب است؛ جوهر نورانی مجرّدی که واسطة میان روح و نفس است و انسانیّتِ انسان با آن تحقق می‌یابد. قلب، رییس بدن و مورد خطاب الهی است، عقلی است که خدا را تعقل می‌کند و از آنجایی که حقیقت انسان است، قادر به ادراک ذات تمامی اشیاء است و چون به نور معرفت روشن شود، آیینة تجلی همة معارف الهی می‌گردد. این حقیقت محلِ صور الهی است و هر صورتی را می‌پذیرد: چراگاه آهوان، دیر راهبان، خانة بت‌ها، کعبة طواف‌کننده، الواح تورات و کتاب قرآن.
According to Ibn Arabi, the reality of man is a human subtlety breathed into man’s body by God. This human subtlety or “heart” is a mediator between the body and the soul, and the seat of knowledge of the Names. Based on Ibn Arabi’s ideas, the present article tries to examine the concept of “the reality of the Man” in theoretical mysticism.
_||_